Terug naar huis

Donderdagmorgen om 8 uur vertrokken we voor een 10 uur durende busreis door de Sinaï woestijn, terug naar Cairo. Een lange zit.
Aangekomen in het hotel waar we ook de eerste dag zaten namen we gelijk met 7 man een taxi naar de nagelstudio van Marieke. Het heeft voordelen om een reisleidster te hebben die jarenlang in het land gewoont heeft.

Ron en ik en de anderen genoten van een heerlijke pedicure, na 3 weken slipperen heb je voeten als een zoeloe, er moest de nodige dettol en vijlen aan te pas komen om dat weer toonbaar te maken, maar het is gelukt. Een manicure er achteraan met een mooi kleurtje op de nagels (ik dan, Ron niet) en je kan er weer tegen.

Tegenover de nagelstudio zat een goed Italiaans restaurant volgens Marieke. Het was redelijk, maar helaas was mijn Pasta Carbonara vervloekt door de Farao, dus die heb ik twee keer langs zien komen.
Verder zijn we de hele Egypte reis voedselsafe doorgekomen.

Die nacht om 1 uur moesten we alweer naar het vliegveld dus van slapen is niet veel gekomen. Via een koffiestop in Utrecht met Lotte kwamen we met de trein in Dieren, waar pappa klaar stond als laatste chauffeur van deze reis, compleet met een gevulde speculaasstaaf. Dus we zijn gelijk helemaal in de decembersfeer.

Het was een experiment, deze groepsreis, maar het is goed bevallen, mede dankzij de leuke groep en de leuke reisleidster. Je vrijheid is wel wat minder, maar daar staat tegenover dat er van alles voor je geregeld is en dat scheelt toch wel veel tijd en gedoe.

Dahab

Vanaf Hurgardah namen we de boot naar Sjarm El Sjeik. Weer zo achterlijk vroeg op, want de boot van 8 uur was uit de vaart en dus moesten we met de boot van 4 uur. Nou ja we waren allang blij dat we mee konden want het alternatief was 20 uur omrijden met de bus, of vliegen.

Vanaf Sjarm el Sjeik nog 2 uur met een busje en we waren op onze laatste bestemming, een complex met allemaal witte nubisch achtige hutjes aan het strand. Heerlijk voor de laatste dagen. Dahab is een klein vissersplaatsje dat in de jaren 70 een echte hippiebestemming was en nu een klein duikparadijsje. Voor de kust van het dorp ligt het Blue Hole, een rond gat van ruim 110 meter diep, omgeven door een nog aardig intact koraalrif, met allemaal mooie kleuren en de bijbehorende exotische visjes.

De eerste dag in Dahab was het Dolce far Niente voor ons. We hebben geen klap gedaan, alleen geluierd, beetje geinternet en lekker gegeten.

De tweede dag zijn Ron en ik met een jeepexcursie naar de canyons van de Sinai geweest. Een superdag. Prachtige kloven, met allerlei kleuren gesteenten en daar doorheen klauteren. Ik kan me voorstellen dat als je in God gelooft dat je dan denkt dat hij daar in dat imposante landschap aanwezig is en tot je spreekt. (Wij hoorden niets hoor en zagen ook geen brandende braambosjes of stenen tafelen met teksten)
In de Jeep zaten ook twee poolse dames uit Gdansk, waar mijn oma vandaan komt, twee Nederlanders uit Arnhem en een Hongaar die al 4 jaar in het Catharinaklooster werkt en bij een bedoeïnenstam woont.
Vooral van de laatste kregen we heel veel informatie over de streek en haar bewoners.

De laatste dag in Dahab en van deze vakantie hebben we gesnorkeld bij het Blue Hole. Het was wat frisjes dus we hebben wetsuites gehuurd. Snorkelen in zo'n mooie onderwaterwereld was een heerlijke afsluiting van de vakantie.

Luxor - Heel veel tempels, graven en lekker eten

Luxor is the place to be voor tempels en graven. Aan de overkant van de Nijl, op de westbank liggen alle graven. De koningsvallei en de koninginnevallei.
Op het eerst oog gewoon een droog heuvelachtig woestijnlandschap maar onder de grond liggen een hele boel graftombes. Sommigen zijn te bezichten maar een heleboel ook niet.
Met je toegangskaartje mag je in 3 tombes naar keuze. Voor bijzondere graven moet je apart betalen, zoals voor het graf van Toetankhamon (14 euro 5 minuten binnen) en het graf van Nefertite (10.000 dollar) We hebben ze beide niet gezien.
De graven die we wel zagen waren indrukwekkend mooi.

Daarna zagen we ook nog de tempel van koningin Hatsjepsoet en Dar El Medina. Dat laatste is het stadje met de huizen en graven van de werklui. Ook daar zijn we twee tombes ingeweest heel krap, klein trappetje naar beneden, eigenlijk nog indrukwekkender.

's Avonds hebben we gegeten in een 5 sterrenhotel (Sonata)in Luxor dat een Japans restaurant heeft. Daar aten we teppanyaki, van dat gegoochel met die japanse plamuurmessen.
Erg lekker. Onze reisleidster heeft een tik voor lekker eten en kent alle bijzondere restaurantjes in iedere stad waar we komen. Errug handig voor ons ;-)

De laatste dag in Luxor gingen we 's morgens naar de Karnac tempel. Dat is eigenlijk meer een soort tempelstad die in de loop van meerdere eeuwen steeds is uitgebouwd. Daar staan ook twee van die gigantisch hoge obelisken.
Daarna bezochten we nog het Luxor museum, waar vooral de beelden van Echnaton, de ketterfarao heel mooi waren. Ook zagen we daar onze eerste twee echte mummies!

Om twee uur stapten we in de bus naar Hurgardah, waar we om 7 uur aankwamen. Daar hadden we de meest luxe hotelkamer ooit, een suite voor 4 personen compleet met een zitje, koelkast en werkende TV waarop we BVN konden ontvangen (NL en Bel tv)
Helaas konden we er maar kort van genieten, want we moesten om 3 uur alweer weg om de boot van 4 uur naar Sjarm el Sjeik te halen.
Vandaar met de bus naar DAHAB en daar zitten we nu heerlijk aan een palmenstrandje in de zon te chillen!

Beetje koud bij jullie?? Hier niet, tegen de 30 graden, lekker windje prima uit te houden. Wij genieten mee voor jullie allemaal.

Felukka

Vandaag stond in het teken van de Felukka. Een NijlZeilBoot waarmee we naar Kom Ombo zouden zeilen. Niet spectaculair, maar wel heel relaxed. We hadden de wind tegen en moesten dus laveren van de ene naar de andere kant. Op de boot lagen allemaal matrasjes en kussens waarin we heerlijk geluierd hebben. De bootjongens voorzagen ons van een natje en droogje en 's avonds van een lekkere macaronie maaltijd.

Om tien uur gingen we slapen, op diezelfde matrasjes en kussens. Om te slapen wat minder comfortabel, niet iedereen sliep even goed, maar Ron wel (). Kom Ombo hebben we niet helemaal gehaald, want er was 's morgens helemaal geen wind meer. Abbes (de chauffeur) pikte ons na het ontbijt dus weer op met de bus.

Op weg naar Luxor bezichtigden we de Kom Ombo tempel en de Edfoe tempel.
We worden al echte tempel experts.


Alle mensen zijn vandaag lekker gedouched en keurig aangekleed. De meisjes dragen de meest opzichtig glimmende outfits en de heren hebben gel in het haar. Het is vandaag Offerfeest. Iedere familie heeft een kip, schaap, geit of kameel gekocht (naar draagkracht) en geslacht. Vanavond eet iedereen dus uitgebreid en lekker.

Wij gaan vanavond naar het licht en klankspel in de Karnac Tempel.

Philae Temple en het Nubische dorp

Je ziet wel veel met zo'n groepsreis met excursies. Vandaag hebben we in de ochtend de Philae Temple bezocht. Deze ligt tussen de oude en de nieuwe Aswan dam. Na de bouw van de oude dam lag de tempel half onder water, de bouw van de nieuwe dam zou de tempel helemaal laten verdwijnen. Ook weer met hulp van Unesco is hij steen voor steen afgebroken en herbouwd op een hoger eiland. Het is de tempel van Isis. Een soort Maria moedergodin met de babygod Horus.

Op de terugweg pikten we de onafgemaakte obelisk mee. Een 41 meter lange obelisk (gewicht1200 ton), die half uitgehakt is uit de granietgroeve net boven Aswan. Door een fout in de steen hebben ze het project niet afgemaakt, maar kun je nu wel precies zien hoe die gigantische zuilen uit 1 stuk graniet werden gehakt.

's Middags zijn we met een bootje over de Nijl gevaren met een paar Nubiers. Een ervan heeft bij mij een mooie Henna tattou gezet op mijn hand. Na zonsondergang hebben we in een Nubisch dorp op een eilandje gegeten in het huis van de schipper Muhammed. Het is echt een heel ander volk die Nubiers.

Abu Simbel en het Nubisch Museum

Vanmorgen moest iedereen (behalve ik) om 3:00 uur op voor de excursie naar Abu Simbel.
Drie uur rijden door de woestijn, in konvooi met tig andere bussen om de Nubische tempel te bekijken die daar is 'herplaatst' na het aanleggen van de Nasserdam in de jaren 60. Het was weer 6 uur bussen, maar volgens Ron zeer de moeite waard.

Ik heb deze trip aan me voorbij laten gaan en heb het Nubisch museum in Aswan bezocht, wat ook heel erg de moeite waard was.

's Middags hebben we lekker bij het zwembadje gehangen dat op het dak van het Cleopatra hotel ligt en daar weer een zonsondergang bewonderd.

Aswan

Weer een lange busdag vanuit de woestijn terug naar de nijlvallei. We moesten via Luxor naar Aswan rijden, omdat we ons eerst moesten afmelden bij de politie daar.
Het is echt maar een smalle strook vruchtbaar land langs de nijl, die moet al het voedsel voor heel Egypte produceren, veel landbouw dus.

95% van de egyptische bevolking woont langs de nijl en maar 5% in de woestijn, terwijl de woestijn weer 95% van het oppervlak uitmaakt.

Op de nijl zagen we ook de grote cruiseschepen waarop mensen een Nijlcruise maken en vanaf de boot allerlei excursies doen.

Aswan, of Assoean is een hele relaxte stad, 's avonds aten we op een soort vlonder op de nijl bij in een Nubisch restaurant.

Wat moet je in Mut

Nou niks eigenlijk.
Weer een lange busdag door de woestijn. Wordt wel een beetje saai dat rijden door de woestijn. Gelukkig hebben we studienboeken en ipods bij ons.

We bezochten nog de Christelijke necropool Bagawat met wat bijzondere schilderingen.

We hebben continu politiebegeleiding in de bus en passeren om de tig kilometer een checkpoint waar weer van alles genoteerd wordt. Je zult niet snel zoekraken hier.
Van die politieman in de bus (compleet met zo'n groot machinepistool) heb je eigenlijk weinig last, alleen willen ze af en toe op de beste plek voorin zitten en dat levert dan een machtsspelletje op met de reisleidster.

Farafra oase

Na de koude woestijnnacht konden we zwemmen in een heetwaterbron. Het water was echt badtemperatuur. Weer een heel eind gereden door de woestijn en onderweg nog museumpje bezocht van een plaatselijke kunstenaar in de Farafra oase. Wel grappig.

Later bezochten we het Al Kasr. Een heel oud plaatsje dat sinds een paar jaar niet meer bewoont is, overspoeld wordt door de oprukkende woestijn en op instorten staat. Er schijnen plannen te zijn van Unesco om het op te knappen, moeten ze wel snel zijn anders hoeft het niet meer.

We overnachtten in het Bedoin Village in de Kharga oase. Zag er van buiten prachtig uit, heel romantisch. Nog geen 14 maanden oud. Helaas stond binnen de boel alweer op instorten. Ze kunnen het wel leuk bouwen, maar als je het niet onderhoud heb je voor je het weet de deurkruk in je hand bij het sluiten van de deur.

's avonds werden we gefeteerd op bedouinenmuziek en mochten we meedansen, jaja je bent toerist of je bent het niet.

Slapen in de woestijn

Vanuit de Baharya oase reden we de woestijn verder in. Eerst de zwarte woestijn. Die ziet zwart omdat boven op het zand een soort deklaag ligt van pyriet. Die steentjes zijn wat groter, het losse zand waait er tussenuit en er blijft een zwarte deklaag over.

Onderweg vonden we een Cache, jippie, onze eerste in Egypte, met nog een mooie geocoin ook. Er blijkt nog een cacher in onze groep te zitten.

Een stuk verder kwamen we in de witte woestijn. Heel wit gesteente in het zand in de meest wonderlijke vormen. Ooit ontstaan doordat een binnenzee heel snel verdampt is en een dikke kalklaag op de bodem heeft achtergelaten. Ik vond een steen met een garnalenfossieltje!
Daar in de witte woestijn, tussen al die mooie rotsformaties was voor ons een kampje gemaakt. Na de zonsondergang aten we kip geroosterd in een vuurtje en maakten de meegenomen flesjes wijn soldaat.
We sliepen die nacht in de woestijn. Ron en ik hadden een plekje gezocht, achter een rots (die de wind tegenhield). We sliepen op het zand op dunnen matjes, in een soort legerslaapzakken. We hebben het niet koud gehad, maar erg comfortabel was het niet.
Voordeel daarvan was dat we vaak wakker waren en konden genieten van de werkelijk schitterende sterrenhemel. A night to remember!

's Morgens om 5 uur op om de zonsopgang te bewonderen die ook weer geweldig was.
Alle superlatieven schieten eigenlijk te kort voor deze woestijnervaring.

Baharya oase

Gisteren zijn we met 4x4 jeeps vertrokken vanuit Shiwa naar Baharya oase. Er loopt een soort van weg door de woestijn, grotendeels steenslag, stukken asfalt tot het geld op was en de rest zand. Echt gaaf met die jeeps, we scheurden stukken door de woestijn met soms meer dan 100 km per uur en over zandheuvels, net een achtbaan. Fantastisch al die zand, vergezichten en duinen. We vonden overal schelpen dus het moet hier ooit een zee geweest zijn. De foto's worden schitterend denk ik.

De Baharya oase is simpel, het grootste restaurant had plastic stoeltjes en 2 menukeuzes! Tijdens ons wandelingetje door het dorp ontdekten we een hotel met de illustere naam Alpenblick. De eigenaar bleek een duitser te zijn, echter geen alp te bekennen. Vandaag gaan we door naar de Black dessert waar we vannacht in de open lucht slapen onder dekentjes bij een kampvuur. We hopen vandaag ook een cache te scoren.

De groep is erg gezellig en de reisleidster supertof, ze lijkt sprekend op Thekla echt niet te geloven.

Alexandrie en Shiwa

Na Cairo zijn we naar Alexandrie vertrokken, onderweg bezochten we een koptisch (christelijk) klooster. In Alexandrie kregen we een quicktour langs een paar bezienswaardigheden waarna we weer lekker vis hebben gegeten in een restaurant met uitzicht over zee. Het hotel was prut met kakkerlak.

Gisteren zijn we vroeg vertrokken vanuit Alexandrie naar Shiwa. Onderweg bezochten we de Al Alamein begraafplaats. Reuze interessant allemaal, weer een hoop geleerd. Nooit geweten dat hier in Noord Afrika in de 2e wereld oorlog zo lang gevochten is om de middelandse zeekust en hoe belangrijk dat is geweest voor het verloop van de oorlog. Het was een lange dag bussen. We zitten nu midden in de woestijn, in een oase in het Mubarak hotel. De weg houdt hier op. VErder gaan we met jeeps door het zand naar de volgende oase waar weer een weg is.

Vandaag hebben we met fietsjes van het merk Barrel de oase verkend. Ook weer reuze leuk. Er is hier een gigantisch zoutmeer en dat midden in de woestijn.
Die meren zijn zo zout omdat het zoute water dat uit de grond opwelt in snel tempo verdampt.

In Shiwa is ook het Orakel van Alexander de Grote, hij vond het daar zo mooi dat hij er begraven wilde worden. We fietsten ook langs de bron waarin Cleopatra gebaad zou hebben. Er welt hier gewoon water uit de grond op, varierend in temperatuur tot wel 40 graden.
's Avonds zijn we nog gefietst naar en ander zoutmeer. 6 km racen op die kreukelfietsjes om op tijd te zijn voor de zonsondergang, die natuurlijk prachtig was, over het meer, met de woestijn op de achtergrond. En toen weer terug, zonder licht natuurlijk, gelukkig geven de sterren hier veel licht.

Cairo

Hier ons eerste berichtje uit Cairo.
We hadden een goede vlucht en kwamen midden in de nacht aan in Cairo. Op de luchthaven ontmoette we de rest van de reisgroep en de reisleidster. Allemaal aardige mensen.
Het Santana hotel in Cairo is prima, ligt in een redelijk rustge buurt buiten het drukke centrum.

Na een heel kort nachtje van een uurtje of 3 hebben we Cairo "gedaan". In 1 dag het egyptisch museum, de citadel (een fort boven de stad) en de Islamitische wijk bekeken. Daarna lekker gegeten in de islamitische wijk. Om half acht toen we daar nog zaten begon het voetbal. Egypte tegen Algarije, big thing hier. Ron is nog met 2 andere mannen in een cafe de wedstrijd af gaan kijken en de rest ging terug naar het hotel. Egypte heeft gewonnen en het bleef nog lang feest in de stad.

Vandaag zijn we naar de piramides geweest, eerst Cheops, toen de Sfinx en daarna naar Sakkara naar de piramide van Djoser, de oudste van egypte. De piramides van Gizeh, waar Cheops bijhoort liggen niet zoals we dachten echt in de woestijn, maar aan de rand van de stad.
Het is indrukwekkend om te zien, dat vonden die andere duizenden mensen ook. In sakkara was het een heel stuk rustiger.

Daarna zijn we terug in Cairo nog naar de Coptische wijk geweest waar de joden en de christenen wonen. Nog een synagoge en een kerk bezichtigd, dus een hoop cultuur vandaag.
Morgen gaan we met het busje naar Alexandrie.

Naar Egypte in november

Al lang een wens Egypte. In 2004 bezochten we de tentoonstelling Farao's van de zon in Leiden. Na de aanslagen die toen op toeristen gepleegd werden besloten we toen niet naar Egypte te gaan, maar bezochten we Marokko.

In Marokko waren we 2 dagen in de woestijn, de Erg Chebbi woestijn bij Merzouga bleek heel anders dan de woestijn in Jordanië, woestijn is niet alleen maar zand, maar maakt steeds grote indruk op ons.

In Egypte zullen we een aantal dagen door de Sahara reizen. Omdat dit zelf niet eenvoudig te regelen is hebben we dit keer gekozen voor een georganiseerde reis. Weekje woestijn, weekje piramides en nog een paar dagen rode zee.Dus als hier de winter voor de deur staat gaan wij nog genieten van het zand, de stilte, de sterrenluchten, de piramides en de koraalriffen voor de kust van Dahab.

Back in Delhi

Er was sprake van verhoogde paraatheid op alle vliegvelden in India, dus.... extra controles, denk aan 5x bevoeld worden en je tas leeghalen voor je het vliegtuig in mag. Op de luchthaven in Delhi stond meneer Alie klaar met een piepklein autootje, tassen op het dak en weer door smoggie Delhi heen. Hij had ons ondergebracht in de backpackerswijk, vlak bij het centraal station.






Vanuit het hotel hadden we zicht op het marktje, waar ze lekkere padtai stonden klaar te maken (toch maar niet gegeten) en de aapjes klommen in de bomen voor ons raam.

Weer zo vroeg op want om 4.00 uur zo de taxi komen. Die liet wat op zich wachten, maar gelukkig hadden we toch al online ingechecked. Op straat sliepen de kooplui op hun kraampje, een heel ander leven dan de middenstand hier.


Op de luchthaven werden we vriendelijk en opgewekt begroet door het British Airways personeel, wat een verademing is na de toch wel wat norse Indijajers. De vlucht verliep vlot, lekker filmpjes kijken en een beetje dommelen.
Wel maf om over Nederland heen te vliegen, in Londen te landen en dan weer terug te moeten vliegen. Gelukkig was het heel erg helder en hebben we heel Nederland goed van boven kunnen bekijken.
En zo zit het er weer op, ... waar zullen we nu weer eens heengaan....?

Sankhu - Hamro Gaun

Op de laatste ochtend in Nepal zocht Anoek ons op. Leuke meid, al een hele tijd aan het reizen en neergestreken in Nepal, waar ze nu werkt voor de Stichting Veldwerk, een initiatief van Rene. Rene is een van die mensen die de daad bij de gedachte voegt en bezig is om in het dorpje Sankhu een kleine gemeenschap op te zetten met de naam Hamro Gaun, wat ons dorp betekent.

Het gaat bestaan uit een kindertehuis, deels voor gehandicapte kinderen, een dagschooltje en een trainingscentrum voor vrouwen. De vrouwen, vooral uitgestotenen leren daar ambachten waarmee ze per 3 of 4 in hun eigen dorp een handeltje op kunnen zetten en zo in hun onderhoud en dat van hun kinderen voorzien.


Het hele dorpje wordt zo opgezet dat het milieu niet belast, en zichzelf kan bedruipen. Bovendien is het voorbereid op de grote aardbeving die ze hier in de nabije toekomst verwachten.
Dit alles door middel van veel ingenieuze slimme oplossingen waarbij Ron helemaal enthousiast werd. Een hele leuke dag, die werd afgesloten door een flinke omweersbui compleet met de regen waar ze hier al maanden op wachten. Dus ook hier hebben we onze reputatie van rainmakers weer waargemaakt ;-)

Vandaag moesten we weer achterlijk vroeg op het vliegveld zijn om daar eindeloos te wachten op een vliegtuig dat natuurlijk vertraging had, maar gelukkig wel ging.
Inmiddels zijn we beland in de backpackerswijk van Delhi, waar we onze laatste roepies stukslaan aan snuisterijen, heerlijke koffie taart en lekkere broodjes.
Morgenochtend, eigenlijk nacht, om vier uur op pad naar huis. Tot gauw allemaal........

Chitwan

Nou het viel niet mee om naar Chitwan te komen. Het park bleek niet dicht, maar de wegen geblokkeerd door een Nepalese afscheidingsbeweging uit het laagland bij de grens naar India. De enige mogelijkheid was vliegen. Dus hebben we daar maar voor gekozen. Daarvoor moesten we eerst terug naar Kathmandu en daar kwam de volgende kink in de kabel, want dat zou platgelegd worden door een moslimminderheid, die hun standpunten kenbaar wilde maken door middel van wegblokkades rondom de stad. We moesten heel vroeg vertrekken vanuit Bhaktapur om de blokkades voor te zijn, dus al om zes uur op pad. In Kathmandu hadden we daardoor tijd voor een heerlijk ontbijtje in de Pumpernickel, een soort duitse bakkerij. Om half twaalf stonden we ingechecked klaar op het vliegveld voor de vlucht van half een. Helaas bleek er geen enkele vlucht te vertrekken door het slechte zicht in bijna heel Nepal.

Half drie besloten we na overleg met Nilam,die ons melde dat de wegen inmiddels weer open waren, om alsnog met de auto te gaan. Weer door de smog van Kathmandu, over de "snelweg" vol met kuilen hobbeldend.
Uiteindelijk kwamen pas in de avond in Chitwan aan, maar... we waren er.



Gisteren hebben we een hele dag parkactiviteiten gehad, een tocht in een boomkano over de rivier, net na zonsopgang. Vanuit de kano zagen we heel veel vogels en een zonnende krokodil (geen mensenetende). Daarna een wandeling door het park, waarbij we beren en tijgersporen zagen, maar tot grote opluchting van Eva de beesten zelf niet.
De wandeling werd afgesloten bij het Elephant breedingcentre waar we een moederolifant met een tweeling zagen, heel schattig en heel zeldzaam. Een olifant draagt wel twee jaar, dus op zich slim dat ze er in 1x twee kreeg.

Eva hielp nog met het olifanten wassen, of eigenlijk andersom.



In de middag gingen we met z'n vieren op een olifant de jungle in. Vanaf die hoge positie zagen we de neushoorns, wat een prehistorische dieren zijn dat, ze lijken eigenlijk net van playmobiel. Later zagen we in de rivier die we op de olifant overstaken op een paar meter afstand nog een krokodil liggen zonnen, dit keer eentje met zo'n hele grote bek, die dus wel mensen eten. Er gebeuren regelmatig ongelukken in het park, zowel neushoorns, krokodillen en tijgers vallen mensen aan en doden ze. Dan ben je blij dat je op die olifant zit eigenlijk.
Verder zagen we nog apen, herten, antilopen en heel veel vogels.
Het was heel veel in 1 dagje gepropt, maar we vond en het heel erg de moeite waard. Jammer dat we niet wat meer tijd hadden in Chitwan.


Vanmorgen hebben we nog een wandeling door het dorpje gemaakt met de manager van het hotel die ons al slenterend nog heel veel verteld heeft over de mensen en het leven daar.
Om half tien ging de bus terug. Een gewone toeristenbus, type derde klas, best ok geen airco of zo. Het zou een uurtje of 7 duren voordat we in Kathmandu aankwamen, maar halverwege stonden we stil. De volgende blokkade een gigantische file. Wat er aan de hand was werd eigenlijk pas achteraf duidelijk, maar op dat moment was het gewoon uitstappen, beetje rondhangen, in de berm zitten, boekje lezen en met z'n allen alle kraampjes langs de weg leegkopen, die deden goede zaken vandaag en het uitzicht was prachtig, we keken nl. op een rivier waar geraft werd.


Bijna drie uur stonden we stil, twee ambulances en politie kwamen langs en toen kwam er beweging in de stoet. Achteraf bleek dat er onlusten zijn geweest waarbij een dode is gevallen en dat daarna de weg geblokkeerd is. Mogelijk zijn de wegen morgen weer afgesloten, dus we hebben geluk gehad.

Morgen gaan we met Anoek, het nichtje van een collega van Els die hier woont, een ontwikkelingsproject bezoeken in een dorpje in de buurt van Kathmandu. En dan zit het er al weer op.

Dhulikel - Bhaktapur

De ochtend na mijn verjaardag moesten we vroeg uit de veren, want we zouden om 8 uur vertrekken voor de tweede dag van de trekking. De spierpijn viel mee, de blaren ook, dus we gingen opgewekt op pad. Het blijft wel heel luxe voelen een gids en een drager voor ons viertjes. Zie de foto links, met hoed is de gids, rode t-short de drager.


Onderweg kwamen we op 2225 meter bij een uitkijkpunt waar we prachtig zicht hadden op een hele groep adelaars die net onder ons rondzweefden en steeds duikvluchten uitvoeren naar wat volgens de gids de restanten van een ezel waren. Wat een prachtige dieren om naar te kijken. Hoger in de bergen schijnen nog veel grotere rond te zweven.
Van daar af ging de tocht voornamelijk heuvelafwaarts en liepen we langs rijstvelden en allerlei andere groente tuintjes. Ook passeerden we een kazerne waar we zagen hoe de Nepalese soldaten afgebeuld worden.


Halverwege de tocht kregen Lotte en later ook Els toch wel zoveel last van de voetjes dat we de schoenen verwisselden voor slippers en op die manier de tocht afmaakten.
De eerste dag liepen we 17 km, vooral bergop, de tweede dag 23 km, vooral bergaf. De laatste twee uur liepen we voornamelijk over het asfalt. We hadden het dan ook behoorlijk gehad toen we eindelijk in het hotel in Dhulikel aankwamen. Met een vooruitziende blik had Nilam ons omgeboekt van het oorspronkelijke simpele family guesthouse naar een heel aardig hotel, waar we lekker in de watten werden gelegd en een mooie kamer hadden.

Na 40 kilometer lopen in twee dagen hebben we het vanmorgen voor gezien gehouden en de laatste trekkingdag ingeruild voor de plaatselijke bus, wat ook een belevenis is.




We zitten nu Bhaktapur midden in het centrum van de stad, wat in zijn geheel tot World Heritage site is uitgeroepen. De stad heeft een middeleeuwse uitstraling, maar dan wel met heeel veel toeristenwinkeltjes.We hebben hier een luierdagje ingeruimd na al het reizen en trekken van de afgelopen twee weken. Het Badgaon hotel heeft een prima dakterras waarvan af je lekker naar de beneden rondlopende toeristen kan kijken, onder het genot van een lime soda, wat hier ons favoriete drankje is.


Morgen hopen we naar Chitwan park te gaan, maar het is al een week gesloten i.v.m. politieke problemen. Gisteren werd op het nieuws gezegd dat het misschien weer open zou gaan, dus we keep our fingers crossed. Vanavond komt Nilam met de rest van onze bagage, en morgen hopenlijk op naar de neushoorns en olifanten in Chitwan.

Nagarkot - Mijn verjaardag

De avond voor mijn verjaardag werden we mee uit eten genomen door Nilam naar een Nepalees restaurant met traditioneel eten, opgefleurd door Nepalese muziek en dans. Het toeristische sausje droop er af, maar het was wel grappig.



Vanmorgen een fijne verjaardagsverrassing van de kinderen die mij na de komende dagen van afzien een heerlijk luxe uitje thuis in het vooruitzicht hebben gesteld. Das fijn om aan te denken als je de berg opzwoegt. Want daar kwam het wel op neer vandaag, zwoegen. Op het heetst van de dag (30gr) liepen we de berg op in een uur of vier naar ons onderkomen in Nagarkot.

Sommige stukken waren wel erg stijl en met weinig meer in onze maag dan een klein ontbijtje in de hete zon was het wel een beproeving. Maar ook dat hebben we weer overleefd en nu zit ik boven op de berg, bij een lekker warm vuur, binnen jarig te zijn en te wachten op het eten.

Het uitzicht is helaas niet zoals we gehoopt hadden, want er hangt bewolking voor de bergen. Morgen weer een flinke etappe, dus we gaan ons nu goed vol-eten en dan vroeg naar bed. Groetjes allemaal van de jarige Els (en keep them coming die sms-jes)

Nepal - Kathmandu

Om 3.30 uur moesten we ons bed uit om de vlucht van 8.10 te halen. Je moet maar liefst 3 uur van te voren aanwezig zijn i.v.m. de uitgebreide securitychecks, ze laten in India niets aan het toeval over. Dat hebben we ook maar niet gedaan, met als resultaat veel tijd op de luchthaven om onze boekjes te lezen. De vlucht was heel comfortabel en na 6 rondjes cirkelen voor Kathmandu konden we eindelijk landen. Nilam, de Nepalse travelagent stond ons op te wachten en bracht ons naar het International Guesthouse, wat een prima keus bleek.


Op straat bleek dat het holyfestival hier in volle hevigheid was losgebarsten, water en verf, hoe vaak ben je nou in Nepal tijdens het Holy festival, dus wij ook de straat op. Nou dat hebben we geweten. Eerst ging het nog wel en bleef het bij plenzen water en verf die in je gezicht en haar gesmeerd werd, maar later gingen ze over op motorolie, keihard gooien van 2 meter afstand of van 7 hoog. Toen was de lol er snel af. Maar goed, hebben we dat ook weer meegemaakt.


Na een lekkere nachtrust hebben we vandaag een rondje Kathmandu gedaan en twee prachtige stupa's gezien, compleet met de gekleurde vlaggetjes die je altijd op foto's van Nepal ziet. De sfeer is hier een stuk relaxter dan in India en bevalt ons goed. Bij de tweede stupa waren ook veel gezellige restaurantjes (dat hebben we gemist in in India), in eentje hebben we heerlijk geluncht en vervolgens nog een cappuccino met een stukje chocoladetaart alvast voor mijn verjaardag genuttigd.

Daarna hebben we nog lekker winkeltjes gekeken en vanavond gaan we eten met Nilam. Morgen begint de track en wordt ik 50!

Er is hier 16 uur per dag geen elektriciteit. De grotere guesthouses zoals het onze hebben wel een generator, maar die zetten ze spaarzaam in, maar sms-jes kan ik prima ontvangen tot nu toe, dus kom maar op allemaal.