Vanuit de Baharya oase reden we de woestijn verder in. Eerst de zwarte woestijn. Die ziet zwart omdat boven op het zand een soort deklaag ligt van pyriet. Die steentjes zijn wat groter, het losse zand waait er tussenuit en er blijft een zwarte deklaag over.
Onderweg vonden we een Cache, jippie, onze eerste in Egypte, met nog een mooie geocoin ook. Er blijkt nog een cacher in onze groep te zitten.
Een stuk verder kwamen we in de witte woestijn. Heel wit gesteente in het zand in de meest wonderlijke vormen. Ooit ontstaan doordat een binnenzee heel snel verdampt is en een dikke kalklaag op de bodem heeft achtergelaten. Ik vond een steen met een garnalenfossieltje!
Daar in de witte woestijn, tussen al die mooie rotsformaties was voor ons een kampje gemaakt. Na de zonsondergang aten we kip geroosterd in een vuurtje en maakten de meegenomen flesjes wijn soldaat.
We sliepen die nacht in de woestijn. Ron en ik hadden een plekje gezocht, achter een rots (die de wind tegenhield). We sliepen op het zand op dunnen matjes, in een soort legerslaapzakken. We hebben het niet koud gehad, maar erg comfortabel was het niet.
Voordeel daarvan was dat we vaak wakker waren en konden genieten van de werkelijk schitterende sterrenhemel. A night to remember!
's Morgens om 5 uur op om de zonsopgang te bewonderen die ook weer geweldig was.
Alle superlatieven schieten eigenlijk te kort voor deze woestijnervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten