Shanghai - wereldstad 28-29 september 2013

We vlogen van Yangshuo naar Shanghai. Met 24 miljoen inwoners met recht een wereldstad. Shanghai doet veel Europeser aan dan dan Beging, wat te danken is aan de vele landend die in het verleden handel dreven met China via Shanghai en allen hun eigen wijken hadden. Franse Artdeco gebouwen, Duitse bakkers (oh heerlijk, echt brood), een Engelse Big Ben aan de Bund en winkels van alle grote merken, Gucci Prada noem maar op Shanghai has it all.

Hoge grondprijzen in het centrum, dus net als in Beging moeten de gewone Chinezen met hun ouderwetse wijkjes in snel tempo plaats maken voor de 'modernisering'. China veranderd iedere dag.

We keken onze ogen uit, vooral 's avonds langs de Bund waar veel gebouwen fel verlicht zijn.

Na één dag de stad doorkruisen waren we zo vol van indrukken dat we de tweede dag lekker bleven hangen in het Redtown Art complex, waar we tijdens het cachen toevallig terecht kwamen.

Een oude staal fabriek waar nu een grote expositie ruimte is voor beeldend kunstenaars, maar ook hippe cafeetjes. Misschien hebben we wel wat toeristische highlights gemist, maar New Ten Steel was zeker de moeite waard.

Met de magneettrein (300 km per uur) zoefden we in 7 minuten naar het hypermoderne Pudong airport en vanmorgen om 4:35 uur zetten we weer voet op Nederlandse bodem.

Daarmee is eenendertig gekomen aan ons China avontuur.

Yangshuo - karstlandschap 26 september 2013

De omgeving van Yangshuo wordt gekenmerkt door de karstrotsen. Een limestone laag die in grillige pieken in het landschap staat net als bij Halong Bay in Vietnam. De tweede dag hadden we gelukkig beter weer, droog en niet meer zo broeierig warm. In de ochtend voeren we met bamboe (nou ja plastic dan) bootjes een stuk over de rivier. 

Aan het eind bezochten we een lokaal marktje, op het beestendeel ook gevilde honden. Gelukkig gelden honden en katten als een dure delicatesse en lopen we daarom geen kans dit toevallig op ons bordje te krijgen. 

's Middags met mountainbikes over het platteland naar Moon Hill. Heen met een gids, terug zijn we met zijn tweetjes mbv van de GPS lekker hard terug gecrossed naar Yangshuo. We zaten onder de modder. Mountainbiken over dit soorten weggetjes is echt leuk.

Yangshuo kookles en show 24 september 2013

Van Dali naar Yangshuo was een lange reis. 6 Uur met de bus, 1,5 uur vliegen naar Gullin en dan nog 2 uur in de bus naar Yangshuo. Daar hoort het deze tijd van het jaar mooi weer te zijn, maar een Tyfoon in het zuiden bederft dit. Motregen en hoosbuien wisselen elkaar af. Heel jammer want zo komt het prachtige karstlandschap niet tot zijn recht. 

Toch een cache gevonden op een karstpiek en daarna bij een docter Fish aan onze voeten laten knabbelen door  kleine visjes. 

In de middag als binnenactiviteit een kookklas gedaan. Slechtste ooit, maar toch blijft het leuk. Els koos de vega-variant, dus we hadden keus bij het eten en lekker was het. Recepten zitten in de koffer.

Vanavond stond de lichtshow van Sanjieliu, die ook de openingshow van de olympische spelen in Beging ontwierp, op het programma. Een licht spektakel op het water met de grillige karstbergen als achtergrond. Net voor aanvang van de show hield het op met regenen. We hadden prachtige plaatsen helemaal vooraan en genoten met duizenden chinezen van de show. Dit soort massa producties kennen we alleen van tv, we hadden het live niet willen missen! 

Vlak na de show begon het weer te plenzen. Mooie plaatsen en droog tijdens de show, dubbel mazzel vandaag.

Dali - fietstocht 22 september 2013

Dali is even toeristisch als Lijiang, maar wat minder strak gerestaureerd waardoor het wat authentieker overkomt. 

Voor de hordes Chinese toeristen waren wij kennelijk ook een bezienswaardigheid we zijn vaak gefotografeerd en prijken binnenkort in menig Chinees vakantiealbum.

Dali ligt aan het Erhai meer, waar we een fietstocht langs maakten met lekkere mountainbikes. 

Aan langs het meer wordt rijst en veel andere groenten verbouwd en in het meer wordt gevist.

Voor de toeristen gebeurd dit nog met aalscholvers in de dagelijkse praktijk met grote netten. 

Als we vergelijken dan ligt China qua ontwikkeling minstens 10 jaar voor op Vietnam en 30 jaar op Cambodja. Goed dat we deze landen ook in die volgorde hebben gezien.

Het was weer lekker weer en een prima dagje.

Lijiang - Naxi stadje 20 september 2013

Van oudsher was Lijiang de thuisplaats van het Naxi (zeg Nashi) volk. Een minderheidsgroepering van zo'n 300.000 in China. Oorspronkelijk afkomstig uit Tibet, maar daar weggetrokken toen het boeddhisme de overhand kreeg. Een volk met een natuurgodsdienst en een sterk matriarchale samenleving. Vrouwen maken de dienst uit, doen vrijwel al het werk zorgen voor huis, geld en kinderen. Mannen zijn er voor de versiering en getrouwd wordt er niet. 

Klinkt zelfs door in de taal. Als je het woord 'vrouw' toevoegt aan een zelfstandig naamwoord, wordt de betekenis van het zelfstandig naamwoord vergroot, de toevoeging van 'mannelijk' het woord verminderen. Door bijvoorbeeld het toevoegen van 'vrouwelijk' aan 'steen' krijg je 'kei'. Maar 'steen' plus 'mannelijk' wordt 'kiezelsteen'. De geschreven taal bestaat uit 1400 pictogrammen. 

Het toeristische centrum van Lijiang is te duur voor hen geworden. In de wijkjes daar omheen kwamen we ze nog wel tegen. Ten noorden van het centrum ligt een groot park met een meer waarin de omliggende bergen weerspiegelen. Heel mooi, als er water in zou zitten, maar het meer was leeg en kennelijk al tijden. 

Lijiang was leuk, maar na 1,5 dag heb je het wel gezien.

Trekking door de Tiger Leaping Gorge 18 &19 september 2013

Door deze kloof waar we twee dagen door liepen perst zich met grote kracht de Jinsha rivier, betekent gouden zand rivier en hij is ook knap geel. Dit is een van de drie grote bovenlopen van de Jangtze rivier. 

Het is een van de diepste kloven ter wereld, ruim een kilometer diep en de rivier is onbevaarbaar. De vier rafters die het begin jaren 80 hebben geprobeerd zijn nooit meer terug gezien.

Tel daar het omringende berglandschap met besneeuwde pieken van tegen de 6000 meter bij op, en onderweg leuke guesthousjes van de Naxi minderheidsgroepering die hier woont en je hebt een prachtig wandelgebied. 

En wat hadden we een mazzel, de kloof was tot voor een paar dagen ivm aardbevingen en landverschuivingen gesloten, maar net op tijd voor ons heropend. De eerste dag van de trekking brak na een aantal dagen regen ook de zon weer volop door. We hadden dan ook een prachtige tocht maar wel zwaar. In 3 uur stegen we maar liefst 800 meter en dat is bij deze hoogte en hitte best een opgave. Lokale Naxi volgde ons met paardjes om de uitvallers mee naar boven te helpen en onderweg konden we zowaar wat Naxi wiet kopen (nog duurder dan in Amsterdam volgens onze Amsterdamse reisgenoten dus niet gedaan). Na 7 uur en 18 km lopen streken we neer in het Halfway Guesthouse. Volgende ochtend het tweede deel van de trek. Nu vooral bergaf, watervallen oversteken via stapstenen en naar beneden klauteren via glibberige rotspaden. Helaas maar 8 km, maar weer een prachtige tocht. Training niet voor niets geweest. Geweldige dagen, smaakt naar meer!

Nu zitten we in Lijiang, Chinese toeristenplaats op de wereld erfgoed lijst. Heel druk want vanavond is het Chinese volle maan festival. Belangrijkste volle maan van het jaar want het is oogstmaand en dat wordt gevierd met fruit en speciale full moon koekjes. Ook wij hebben een klein vollemaans feestje gehouden op de gezellige binnenplaats van ons Guesthouse.

Shangri La - Zhongdian 17 september 2013

Om weer een lange treinreis te vermijden vlogen we gisteren van Chengdu naar Shangri La dat op 3300 meter hoogte ligt. Een kloosterplaatsje aan de grens met Tibet met een mooie oude kern dat ook snel aan het vertoeristieseren is.

 Toch voel je nog veel van de relaxte Tibetaanse sfeer. In het plaatselijke museumpje zatgen we een uitgebreide foto tentoonstelling over de grote mars van Mao eind jaren 30, die ook door dit gebied kwam. Barre tocht.

Later raakten we verzeild in het 'Somewhere Else café'. 

De eigenaars bleken een Nederlands echtpaar waarvan de vrouwelijke helft ook Els heet. Ze wonen hier een jaar of tien. Hebben eerst geprobeerd in Tibet een cafeetje te beginnen, maar dan moet je een kapitaal meebrengen. Ze hebben maar liefst vier kinderen. Alle vier 'homescholed'. De twee oudsten gaan nu naar de middelbare school in een grotere stad. Daar zijn ze dan 1 week per maand bij een gastgezin en volgen klassikale lessen. De andere drie weken gewoon thuis en les via internet. Wat een ander leven. Ze serveren voor de verandering wel heerlijk brood en dat is hier echt een zeldzaamheid en welkome afwisseling voor een keertje.

Shangri La heette vroeger Zhongdian en ligt aan het begin van deTiger Leaping kloof waar we morgen starten met een tweedaagsetrekking. We hebben mazzel want 2 weken geleden was hier een aardbeving eindeloos is pas sinds eergisteren weer geopend vanwege het risico op nabevingen en aardverschuivingen. Best link in de bergen.

China andere gewoonten 16 september 2013

Vandaag een suffe dag want regen en halverwege de dag al een vlucht naar de bergen.
Dus een praatje poep.
In China dragen de kinderen vrijwel geen luiers. Baby'tjes liggen met blote billetjes in de wandelwagentje op een soort onderlegger. Als ze wat groter worden dragen ze broekjes zonder kruis. Als ze dan wat moeten, dan hurken ze gewoon op straat. Ik vraag me af of zo zo sneller zindelijk worden dan in ons Pamperlandje. Je hebt in ieder geval wel minder was en minder afval.

Chengdu 15 september 2013

Hier hadden we nog wat caches staan, dus op pad. Onderweg kwamen we langs een hoge Tv-toren waar je naar boven kan. Compleet met draaiend restaurant, doorzichtig buitenbalkon en lift aan de buitenkant. Fantastisch uitzicht en vooral het staan op een doorzichtige glazen vloer op die hoogte is spectaculair.

Chengdu staat naast de Panda Zoo ook om zijn theetuinen. Lopend langs de rivier kwamen we er eentje tegen waar we neerstreken en een uur lang lekker mensen hebben zitten kijken met een pot jasmijn thee. Wij hadden ook veel bekijks want veel buitenlanders komen daar kennelijk niet. Ron deelde nog een sigaartje in een bamboepijp met de plaatselijke barbier die klantjes probeerde te ronselen op het terras. 

De cache in het bamboepark vonden we vlot, bleek ook weer zo'n 'hier waren we anders nooit gekomen' plekje te zijn. 

Op de terugweg liepen we door het drukke stadscentrum. Zondag is hier kennelijk winkeldag. Al met al ruim 10 km gelopen en veel kanten van Chendu gezien. 

Songpan naar Chengdu 14 september 2013

Lange reisdag waarin we afdalen van 2900 meter naar 530 meter. Onderweg genoten we van de prachtige bergen en zagen we de sporen van de aardbevingen van de afgelopen jaren en de recente landverschuivingen ten gevolge van heftige regens.

Waar de oude dorpen verwoest zijn verrijzen nu hypermoderne flatgebouwen in het berglandschap, vreemd gezicht. 

Onderweg mochten we een heropbouw stadje bewonderen. Voor de Chinezen een bezienswaardigheid en bewijs van de doortastendheid van hun overheid. Voor ons een toeristische kermis waar we ons wat ongemakkelijk bij voelen. Chengdu is een miljoenenstad. Vanuit het hotel lopen we zo de drukke verlichte straten in. 

Dankzij onze Chinese gids Lily konden we bij een straatrestaurantje op plastic stoeltjes heerlijk Chinees eten. 

Songpan Munigou vallei 13 september

Op vrijdag de 13e hadden we prachtig weer. We maakte wederom een trip naar een natuurpark met watervallen en hete bronnen met onderweg een tempeltje.

Dit park is kennelijk helemaal niet populair bij de Chinezen. Stonden er gister bij Huanlong NP meer dan 100 bussen, hier waren we de enige, heerlijk rustig! De Chinezen hebben het keurig voor elkaar hier. Je loopt op plankieren tussen het water door. 

Aan het  eind van de vallei waren 'hotsprings'. Zo warm waren ze niet, maar de kans om even te zwemmen laat je natuurlijk niet voorbij gaan.

's Avonds aten we in Emma's kitchen een hotpot, soort van Chinese fondue met yakvlees, tofu, groenten en later ook vis. Speciaal aangepast voor onze toeristen smaak, zodat het qua pepers nog net te doen was (en wij houden best van spicy). De rest van de restaurantjes hier kunnen wij niet terecht want daar is de hotpot nog 10x heter.

Het toerisme is hier vooral Chinees. Op westerlingen zijn ze niet zo ingesteld, behalve bij de entreeprijzen, die zijn zijn juist voor westerlingen extra gepeperd. 

Het was een heerlijke dag, met een pittig einde.

Songpan Huanlong national park 12 september 2013

We overnachten in Songpan niet in een hotel, maar in Emma's Guesthouse. Vandaag bezochten we Huanlong National park. Huanlong betekent staart van de gele draak. Het is een vallei waar een riviertje zich door allerlei kalksteen terrassen naar beneden slingert. Er zijn poelen ontstaan van geel kalksteen een met onwaarschijnlijk blauw water. 

Je kunt door de vallei naar boven lopen via keurige paden. Het is een zeer populair uitje onder chinesche toeristen. 

Pittige wandeling naar een tempel op ruim 3850 meter, vooral door de ijle lucht het laatste stuk wel puffen. Op de achtergrond besneeuwde toppen van meer dan 5000 meter in het zonnetje. 

Prachtig!

Langmusi naar Songpan 11 september 2013

Met de gammele oude bus reden we van Langmusi naar Songpan dat in de rijkere provincie Sichuan ligt. Eindeloze graslanden aan beide zijden van de weg. Hier en daar nomaden tenten met de bijbehorende kudden Yaks en schapen en af een te een soort van camping. 

Kampjes van ronde tenten waar Chinezen vakantie komen vieren en de graslanden bezoeken. Er is hoop voor Kip caravans, zeker bij deze kou. Midden in het grasland ineens een supernieuw stadje met flats in de middel off nowhere. Gebouwd door de Chinese overheid voor de Tibetaans nomaden. Ze mogen hier tegen hele lage huren in de winter (en als ze willen ook in de zomer) wonen met hun kinderen. Er zijn medische voorzieningen en scholen, ook heel goedkoop. Zo zorgt de overheid voor de Tibetaanse minderheid en probeert hun levensstandaard te verbeteren volgens onze gids Lily. Of proberen ze de Tibetanen te laten opgaan in de Han cultuur? Wie het weet mag het zeggen.

Onderweg ook een groot standbeeld van de grote mars van Mao, die door dit gebied getrokken is.

Langmusi Sky burial 10 september 2013

Dwars door het dorpje loopt de Witte draak rivier, een smal bergstroompje dat de grens vormt tussen de provincie Gansu en Sichuan. Er staan dan ook twee kloosters in dit kleine dorp. We liepen naar boven aan de Gansu kant. Daar is een Sky burial place. Sky burial is de favoriete manier om de doden naar het volgende leven te sturen. Ze worden vroeg in de ochtend in foetushouding naakt neergelegd op een hoge plek in de bergen bij een klooster. Er worden sneden gemaakt in de huid van de dode en er wordt een vuur gestookt om de wolven en andere beesten op afstand te houden. 

Dan komen de gieren en die pikken het vlees van het lichaam. Het resterende geraamte  worden in stukken gehakt en ook dat 'verdwijnt'. Opgeruimd staat netjes. 

's Middags maakten we een wandeling door een kloof. De edelweiss en stengelloze gentianen groeien ook hier overvloedig, dus geplukt voor het album, mag hier, de Yaks eten ze ook. 

Op de terugweg werden we overvallen door een regen en hagelbui. Het is hier bijna wintersport koud en als de wolken optrekken ligt er verse sneeuw op de bergen. We zijn dan ook heel blij met het gloeiende kacheltje in Aleesha' cafe zodat we 's avonds warm ons bed in kunnen in het niet verwarmde hotel. 

Xiahe naar Langmusi

We verlieten Xiahe vroeg in de ochtend voor een lange busdag naar Langmusi. Eerst nog even een paar lekkere verse cakejes gescoord voor onderweg. 

De weg is nu nog vol met kuilen maar er wordt hard gewerkt aan een nieuwe weg. China is druk bezig om het noordwesten te ontsluiten, overal wordt gebouwd en in Xiahe komt zelfs een vliegveld. Gelukkig blijft er nog genoeg grasland over waar we 's middags nog een lekkere wandeling door maakten. Op het laatst moesten we wel doorlopen om de bus te bereiken voordat de bui los barste. Het was een mooi gezicht.

Net op tijd binnen voordat het onweer begon en de hagel naar beneden kwam. 

Ook in Langmusi wordt hard gebouwd. Het tot voor kort slaperige kloosterdorpje wordt in rap tempo omgetoverd tot er betonstadje. De hagel bleef in plakkaten ijs op straat liggen, we zitten hier dan ook boven de 3300 meter. Van hoogteziekte gelukkig geen last meer.

's Avonds hadden we de mazzel een restaurant met een kachel te vinden zodat we nu warm onze (helaas weer harde) bedjes in kunnen. 

Xiahe grasvlaktes en nomaden 8 september 2013

In het grensgebied met Tibet leven nog groepen Tibetaanse nomaden op de manier zoals ze dat al eeuwenlang hebben gedaan. In de zomer staan hun tenten van Yakhaar op de hoogvlaktes. Meestal in groepjes van een paar families bij elkaar. Hun Yaks en schapen grazen tot het gras op is en dan verplaatst de hele groep zich een stuk verderop. De Yaks en schapen voorziening hun bestaan met wol, melk, vlees en mest als brandstof. 

Door verkoop en ruilen krijgen ze de rest bij elkaar, kleding, thee, gerst, huisraad en met wat mazzel een brommer. De meesten kunnen niet lezen en schrijven en leiden een eenvoudig ongecompliceerd bestaan. Sommigen sturen hun kinderen wel naar school in de stad. Dat is heel duur, want naast schoolgeld moeten ze ook onderdak en eten betalen.

De nomaden mogen twee kinderen hebben, daarna moet de vrouw gesteriliseerd worden. Wie zich niet vrijwillig meldt wordt opgehaald!

In de winter trekken ze naar stenen huizen op de lagere grasvlaktes. Die bieden wat meer beschutting, wat niet verkeerd is bij een temperatuur van regelmatig min 25.

We maakten een wandeling over de uitgestrekte grasvlaktes met edelweis, gentianen en de besneeuwde bergen als achtergrond.

Daarna bezochten we een nomadendorpje en een nomadentent. De lokale gids kon ons veel vertellen, een jongeman afkomstig uit een nomadenfamilie, 10 jaar getrouwd met een Nederlandse Sawadee gids, die kennelijk grenzeloos verliefd is geworden  op deze charmante Tibetaan.