Vanuit Ricon de la Vieja reden we naar Monte Verde. Eerst een stuk over de Pan American Highway, die loopt van Alaska naar Patagonië. Daarna de bergen in, eerst over het asfalt, maar het laatste stuk over een onverharde weg met veel kuilen. Ze laten het met opzet zo om te voorkomen dat er te veel mensen komen naar dit gebied.
Het weer is hier zo mogelijk nog wisselvalliger dan in de rest van Costa Rica, maar toen we aankwamen scheen de zon. ´s Avonds maakten we een nachtwandeling in de jungle met een gids. Die gidsen zijn heel bedreven in het spotten van slapende vogels en andere beesten met een zaklamp. Het komische is dat slapende vogels niet wegvliegen, ook al schijn je met een zaklamp recht in hun snavel. Pas als ze beweging voelen gaan ze er vandoor.Boven in een boom, ook het stekelvarken. Ook zagen we een tarantula, een vogelspin, die toen ie ons zag snel weer zijn hol in vluchte gelukkig.
Vanmorgen hebben we op een andere plek in het nevelwoud een wandeling gemaakt over grote hangbruggen waardoor je als het ware op de hoogte van de kruinen van de bomen loopt, heel apart. Aangezien het steeds nevelachtig regende konden we goed zien waarom dit bos een nevelwoud heet, de optrekkende sluiers nevel tussen de bomen door zorgen voor een sprookjesachtige sfeer.
In het dorpje Sint Elena hebben we een boekwinkel ontdekt met op de bovenverdieping een lunchcafeetje met heerlijke sandwiches en verse milkshakes. Het was hier ooit een Quaker gemeenschap die zich toelegden op de zuivelproduktie, dat proef je in de shakes. Een welkome afwisseling na iedere dag rijst met bonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten