Zo, het is alweer voorbij. Mooi land Costa Rica maar wel amerikaans toeistisch Vandaag vangen we de lange terugvlucht weer aan van San Jose naar Amsterdam via Miami en Londen.

In Miami hebben we een stopover van bijna 5 uur. Net te kort om naar de stad te gaan maar lang genoeg om een cache te zoeken vlakbij het vliegveld. Op naar de sneeuw en de kou.

On the beach

Het park Manual Antonio bleek dicht vandaag, dus niks wandelen en cachen. Nou moesten we op een bedje onder een parasol loggen en zwemmen in de zee. Wat naar nou toch bop de foto zie je hoe verdrietig we zijn. Gelukkig is er vanmiddag happy hour misschien vrolijken we dan weer wat op.

Bij een strandtent zat een mevrouw te schilderen. Happy little birds om met Bob Ross te spreken, dus dat wordt weer sjouwen voor mijn sherpa. ;-)

Monte Verde - Manuel Antonio

Afgedaald van de bergen van Monte Verde naar de kust. Vandaag verkiezingsdag dus overal toeteren de auto's met vlaggen en portretten
van hun kandidaat en 's avonds feestjes met Salsa muziek. Onderweg maakten we nog een boottocht door een watergebied net achter de kust. We zagen joekels van krokodillen van heel dichtbij, allerlei vogels en
een miereneter die in een boom langs het water met zijn maaltijd bezig was. Heel bijzonder want het zijn nachtdieren, dus die zie je niet vaak, laat staan zo actief.

We zijn nu aangeland in de laatste bestemming Manuel Antonio en zitten hier in een soort resort met Amerikaanse luxe trekjes, 3 zwembaden en strand in de buurt, niet verkeerd als afsluiter! Morgen nog even geocachen (we hebben er al 7).

Monte Selva nevelwoud

Vanuit Ricon de la Vieja reden we naar Monte Verde. Eerst een stuk over de Pan American Highway, die loopt van Alaska naar Patagonië. Daarna de bergen in, eerst over het asfalt, maar het laatste stuk over een onverharde weg met veel kuilen. Ze laten het met opzet zo om te voorkomen dat er te veel mensen komen naar dit gebied.

Het weer is hier zo mogelijk nog wisselvalliger dan in de rest van Costa Rica, maar toen we aankwamen scheen de zon. ´s Avonds maakten we een nachtwandeling in de jungle met een gids. Die gidsen zijn heel bedreven in het spotten van slapende vogels en andere beesten met een zaklamp. Het komische is dat slapende vogels niet wegvliegen, ook al schijn je met een zaklamp recht in hun snavel. Pas als ze beweging voelen gaan ze er vandoor.Boven in een boom, ook het stekelvarken. Ook zagen we een tarantula, een vogelspin, die toen ie ons zag snel weer zijn hol in vluchte gelukkig.

Vanmorgen hebben we op een andere plek in het nevelwoud een wandeling gemaakt over grote hangbruggen waardoor je als het ware op de hoogte van de kruinen van de bomen loopt, heel apart. Aangezien het steeds nevelachtig regende konden we goed zien waarom dit bos een nevelwoud heet, de optrekkende sluiers nevel tussen de bomen door zorgen voor een sprookjesachtige sfeer.

In het dorpje Sint Elena hebben we een boekwinkel ontdekt met op de bovenverdieping een lunchcafeetje met heerlijke sandwiches en verse milkshakes. Het was hier ooit een Quaker gemeenschap die zich toelegden op de zuivelproduktie, dat proef je in de shakes. Een welkome afwisseling na iedere dag rijst met bonen.

Olifantje en vulkaan en Tico eten

Na ontsnapt te zijn aan de overstromingen in centraal en west Costa Rica zitten we nu in een hotelletje aan de voet van de vulkaan Ricon de la Viega. Een beetje een fluthotel waar ze in ieder geval geen mooie dierfiguurtje vouwen van de handdoeken.
Vandaag bezochten we met een heerlijk zonnetje het natuurpark hier. Door de vulkanische hitte zijn er bubbelende modderbaden en hier en daar spuiten naar zwavel stinkende rookpluimen uit de grond. Mooie wandeling gemaakt en weer de nodige dieren gezien waaronder een neusbeertje en prachtige blauwe vlinders.

Nu zitten we in een klein Tico tentje het lokale Tico eten te nuttigen, lekker hoor. We eten hier minstens 2x daag gallo pinto, oftewel rijst met zwarte bonen.
De rest van de groep zit in een toeristentent te eten. Zo gaan we nog even flaneren over het plein waar een of ander feest aan de gang is.
Groeten uit een gelukkig weer zonnig Costa Rica

Aardverschuivingen bij het meer van Arenal

Doorde vele regen van de afgelopen 48 uur zijn de riviertjes gezwollen tot brede bruine modderstromen die zich overal een weg zoeken. Ook over de weg daarbij nemen ze de wegkant en de topzware bomen mee. Soms moet de chauffeur takken kappen en opruimen voor we er door kunnen, soms moeten we met een aanloop over een modderpad dat om de wegversperring heen gaat zoals op de foto. En dan hopen dat de bus niet blijft steken in de modder.
Ook staken we een brug over die overspoeld werd door een bruin kolkende stroom die hem waarschijlijk over een paar uur weggespoeld heeft. We hadden liever zon, maar ik moet zeggen dit heeft ook wel wat.

Arenal in de wolken

Arenal is een nog werkende vulkaan, bij goed weer kun je in het donker het lava zien oplichten bij de top. Ons hotel heeft een prima lokatie met uitzichto op de vulkaan maar men zegt. Helaas hangt er een depressie boven centraal Costa Rica, het regent en de vulkaan zit in de wolken.
Niet getreurd. Vanochtend een tocht richting de grens van Nicaragua gemaakt. Daar met de boot op de Cano Negro rivier weer een hoop dieren gespot, waaronder heel veel leguanen. Vanmiddag zijn we naar Baldi geweest. Een soort thermale baden, tegen de vulkaan aan. Het bron water wordt verwarmt door de vulkaan en is in de bovenste baden 45 graden, lekker warm dus, terwijl de lauwe regen op ons neerdaalde, een aparte sensatie maar wel lekker relaxed. Het uploaden van de foto`s lukt weer eens slecht door de trage verbinding. Morgen gaan we door naar het westen waar het weer waarschijnlijk beter is.