Back in Delhi

Er was sprake van verhoogde paraatheid op alle vliegvelden in India, dus.... extra controles, denk aan 5x bevoeld worden en je tas leeghalen voor je het vliegtuig in mag. Op de luchthaven in Delhi stond meneer Alie klaar met een piepklein autootje, tassen op het dak en weer door smoggie Delhi heen. Hij had ons ondergebracht in de backpackerswijk, vlak bij het centraal station.






Vanuit het hotel hadden we zicht op het marktje, waar ze lekkere padtai stonden klaar te maken (toch maar niet gegeten) en de aapjes klommen in de bomen voor ons raam.

Weer zo vroeg op want om 4.00 uur zo de taxi komen. Die liet wat op zich wachten, maar gelukkig hadden we toch al online ingechecked. Op straat sliepen de kooplui op hun kraampje, een heel ander leven dan de middenstand hier.


Op de luchthaven werden we vriendelijk en opgewekt begroet door het British Airways personeel, wat een verademing is na de toch wel wat norse Indijajers. De vlucht verliep vlot, lekker filmpjes kijken en een beetje dommelen.
Wel maf om over Nederland heen te vliegen, in Londen te landen en dan weer terug te moeten vliegen. Gelukkig was het heel erg helder en hebben we heel Nederland goed van boven kunnen bekijken.
En zo zit het er weer op, ... waar zullen we nu weer eens heengaan....?

Sankhu - Hamro Gaun

Op de laatste ochtend in Nepal zocht Anoek ons op. Leuke meid, al een hele tijd aan het reizen en neergestreken in Nepal, waar ze nu werkt voor de Stichting Veldwerk, een initiatief van Rene. Rene is een van die mensen die de daad bij de gedachte voegt en bezig is om in het dorpje Sankhu een kleine gemeenschap op te zetten met de naam Hamro Gaun, wat ons dorp betekent.

Het gaat bestaan uit een kindertehuis, deels voor gehandicapte kinderen, een dagschooltje en een trainingscentrum voor vrouwen. De vrouwen, vooral uitgestotenen leren daar ambachten waarmee ze per 3 of 4 in hun eigen dorp een handeltje op kunnen zetten en zo in hun onderhoud en dat van hun kinderen voorzien.


Het hele dorpje wordt zo opgezet dat het milieu niet belast, en zichzelf kan bedruipen. Bovendien is het voorbereid op de grote aardbeving die ze hier in de nabije toekomst verwachten.
Dit alles door middel van veel ingenieuze slimme oplossingen waarbij Ron helemaal enthousiast werd. Een hele leuke dag, die werd afgesloten door een flinke omweersbui compleet met de regen waar ze hier al maanden op wachten. Dus ook hier hebben we onze reputatie van rainmakers weer waargemaakt ;-)

Vandaag moesten we weer achterlijk vroeg op het vliegveld zijn om daar eindeloos te wachten op een vliegtuig dat natuurlijk vertraging had, maar gelukkig wel ging.
Inmiddels zijn we beland in de backpackerswijk van Delhi, waar we onze laatste roepies stukslaan aan snuisterijen, heerlijke koffie taart en lekkere broodjes.
Morgenochtend, eigenlijk nacht, om vier uur op pad naar huis. Tot gauw allemaal........

Chitwan

Nou het viel niet mee om naar Chitwan te komen. Het park bleek niet dicht, maar de wegen geblokkeerd door een Nepalese afscheidingsbeweging uit het laagland bij de grens naar India. De enige mogelijkheid was vliegen. Dus hebben we daar maar voor gekozen. Daarvoor moesten we eerst terug naar Kathmandu en daar kwam de volgende kink in de kabel, want dat zou platgelegd worden door een moslimminderheid, die hun standpunten kenbaar wilde maken door middel van wegblokkades rondom de stad. We moesten heel vroeg vertrekken vanuit Bhaktapur om de blokkades voor te zijn, dus al om zes uur op pad. In Kathmandu hadden we daardoor tijd voor een heerlijk ontbijtje in de Pumpernickel, een soort duitse bakkerij. Om half twaalf stonden we ingechecked klaar op het vliegveld voor de vlucht van half een. Helaas bleek er geen enkele vlucht te vertrekken door het slechte zicht in bijna heel Nepal.

Half drie besloten we na overleg met Nilam,die ons melde dat de wegen inmiddels weer open waren, om alsnog met de auto te gaan. Weer door de smog van Kathmandu, over de "snelweg" vol met kuilen hobbeldend.
Uiteindelijk kwamen pas in de avond in Chitwan aan, maar... we waren er.



Gisteren hebben we een hele dag parkactiviteiten gehad, een tocht in een boomkano over de rivier, net na zonsopgang. Vanuit de kano zagen we heel veel vogels en een zonnende krokodil (geen mensenetende). Daarna een wandeling door het park, waarbij we beren en tijgersporen zagen, maar tot grote opluchting van Eva de beesten zelf niet.
De wandeling werd afgesloten bij het Elephant breedingcentre waar we een moederolifant met een tweeling zagen, heel schattig en heel zeldzaam. Een olifant draagt wel twee jaar, dus op zich slim dat ze er in 1x twee kreeg.

Eva hielp nog met het olifanten wassen, of eigenlijk andersom.



In de middag gingen we met z'n vieren op een olifant de jungle in. Vanaf die hoge positie zagen we de neushoorns, wat een prehistorische dieren zijn dat, ze lijken eigenlijk net van playmobiel. Later zagen we in de rivier die we op de olifant overstaken op een paar meter afstand nog een krokodil liggen zonnen, dit keer eentje met zo'n hele grote bek, die dus wel mensen eten. Er gebeuren regelmatig ongelukken in het park, zowel neushoorns, krokodillen en tijgers vallen mensen aan en doden ze. Dan ben je blij dat je op die olifant zit eigenlijk.
Verder zagen we nog apen, herten, antilopen en heel veel vogels.
Het was heel veel in 1 dagje gepropt, maar we vond en het heel erg de moeite waard. Jammer dat we niet wat meer tijd hadden in Chitwan.


Vanmorgen hebben we nog een wandeling door het dorpje gemaakt met de manager van het hotel die ons al slenterend nog heel veel verteld heeft over de mensen en het leven daar.
Om half tien ging de bus terug. Een gewone toeristenbus, type derde klas, best ok geen airco of zo. Het zou een uurtje of 7 duren voordat we in Kathmandu aankwamen, maar halverwege stonden we stil. De volgende blokkade een gigantische file. Wat er aan de hand was werd eigenlijk pas achteraf duidelijk, maar op dat moment was het gewoon uitstappen, beetje rondhangen, in de berm zitten, boekje lezen en met z'n allen alle kraampjes langs de weg leegkopen, die deden goede zaken vandaag en het uitzicht was prachtig, we keken nl. op een rivier waar geraft werd.


Bijna drie uur stonden we stil, twee ambulances en politie kwamen langs en toen kwam er beweging in de stoet. Achteraf bleek dat er onlusten zijn geweest waarbij een dode is gevallen en dat daarna de weg geblokkeerd is. Mogelijk zijn de wegen morgen weer afgesloten, dus we hebben geluk gehad.

Morgen gaan we met Anoek, het nichtje van een collega van Els die hier woont, een ontwikkelingsproject bezoeken in een dorpje in de buurt van Kathmandu. En dan zit het er al weer op.

Dhulikel - Bhaktapur

De ochtend na mijn verjaardag moesten we vroeg uit de veren, want we zouden om 8 uur vertrekken voor de tweede dag van de trekking. De spierpijn viel mee, de blaren ook, dus we gingen opgewekt op pad. Het blijft wel heel luxe voelen een gids en een drager voor ons viertjes. Zie de foto links, met hoed is de gids, rode t-short de drager.


Onderweg kwamen we op 2225 meter bij een uitkijkpunt waar we prachtig zicht hadden op een hele groep adelaars die net onder ons rondzweefden en steeds duikvluchten uitvoeren naar wat volgens de gids de restanten van een ezel waren. Wat een prachtige dieren om naar te kijken. Hoger in de bergen schijnen nog veel grotere rond te zweven.
Van daar af ging de tocht voornamelijk heuvelafwaarts en liepen we langs rijstvelden en allerlei andere groente tuintjes. Ook passeerden we een kazerne waar we zagen hoe de Nepalese soldaten afgebeuld worden.


Halverwege de tocht kregen Lotte en later ook Els toch wel zoveel last van de voetjes dat we de schoenen verwisselden voor slippers en op die manier de tocht afmaakten.
De eerste dag liepen we 17 km, vooral bergop, de tweede dag 23 km, vooral bergaf. De laatste twee uur liepen we voornamelijk over het asfalt. We hadden het dan ook behoorlijk gehad toen we eindelijk in het hotel in Dhulikel aankwamen. Met een vooruitziende blik had Nilam ons omgeboekt van het oorspronkelijke simpele family guesthouse naar een heel aardig hotel, waar we lekker in de watten werden gelegd en een mooie kamer hadden.

Na 40 kilometer lopen in twee dagen hebben we het vanmorgen voor gezien gehouden en de laatste trekkingdag ingeruild voor de plaatselijke bus, wat ook een belevenis is.




We zitten nu Bhaktapur midden in het centrum van de stad, wat in zijn geheel tot World Heritage site is uitgeroepen. De stad heeft een middeleeuwse uitstraling, maar dan wel met heeel veel toeristenwinkeltjes.We hebben hier een luierdagje ingeruimd na al het reizen en trekken van de afgelopen twee weken. Het Badgaon hotel heeft een prima dakterras waarvan af je lekker naar de beneden rondlopende toeristen kan kijken, onder het genot van een lime soda, wat hier ons favoriete drankje is.


Morgen hopen we naar Chitwan park te gaan, maar het is al een week gesloten i.v.m. politieke problemen. Gisteren werd op het nieuws gezegd dat het misschien weer open zou gaan, dus we keep our fingers crossed. Vanavond komt Nilam met de rest van onze bagage, en morgen hopenlijk op naar de neushoorns en olifanten in Chitwan.

Nagarkot - Mijn verjaardag

De avond voor mijn verjaardag werden we mee uit eten genomen door Nilam naar een Nepalees restaurant met traditioneel eten, opgefleurd door Nepalese muziek en dans. Het toeristische sausje droop er af, maar het was wel grappig.



Vanmorgen een fijne verjaardagsverrassing van de kinderen die mij na de komende dagen van afzien een heerlijk luxe uitje thuis in het vooruitzicht hebben gesteld. Das fijn om aan te denken als je de berg opzwoegt. Want daar kwam het wel op neer vandaag, zwoegen. Op het heetst van de dag (30gr) liepen we de berg op in een uur of vier naar ons onderkomen in Nagarkot.

Sommige stukken waren wel erg stijl en met weinig meer in onze maag dan een klein ontbijtje in de hete zon was het wel een beproeving. Maar ook dat hebben we weer overleefd en nu zit ik boven op de berg, bij een lekker warm vuur, binnen jarig te zijn en te wachten op het eten.

Het uitzicht is helaas niet zoals we gehoopt hadden, want er hangt bewolking voor de bergen. Morgen weer een flinke etappe, dus we gaan ons nu goed vol-eten en dan vroeg naar bed. Groetjes allemaal van de jarige Els (en keep them coming die sms-jes)

Nepal - Kathmandu

Om 3.30 uur moesten we ons bed uit om de vlucht van 8.10 te halen. Je moet maar liefst 3 uur van te voren aanwezig zijn i.v.m. de uitgebreide securitychecks, ze laten in India niets aan het toeval over. Dat hebben we ook maar niet gedaan, met als resultaat veel tijd op de luchthaven om onze boekjes te lezen. De vlucht was heel comfortabel en na 6 rondjes cirkelen voor Kathmandu konden we eindelijk landen. Nilam, de Nepalse travelagent stond ons op te wachten en bracht ons naar het International Guesthouse, wat een prima keus bleek.


Op straat bleek dat het holyfestival hier in volle hevigheid was losgebarsten, water en verf, hoe vaak ben je nou in Nepal tijdens het Holy festival, dus wij ook de straat op. Nou dat hebben we geweten. Eerst ging het nog wel en bleef het bij plenzen water en verf die in je gezicht en haar gesmeerd werd, maar later gingen ze over op motorolie, keihard gooien van 2 meter afstand of van 7 hoog. Toen was de lol er snel af. Maar goed, hebben we dat ook weer meegemaakt.


Na een lekkere nachtrust hebben we vandaag een rondje Kathmandu gedaan en twee prachtige stupa's gezien, compleet met de gekleurde vlaggetjes die je altijd op foto's van Nepal ziet. De sfeer is hier een stuk relaxter dan in India en bevalt ons goed. Bij de tweede stupa waren ook veel gezellige restaurantjes (dat hebben we gemist in in India), in eentje hebben we heerlijk geluncht en vervolgens nog een cappuccino met een stukje chocoladetaart alvast voor mijn verjaardag genuttigd.

Daarna hebben we nog lekker winkeltjes gekeken en vanavond gaan we eten met Nilam. Morgen begint de track en wordt ik 50!

Er is hier 16 uur per dag geen elektriciteit. De grotere guesthouses zoals het onze hebben wel een generator, maar die zetten ze spaarzaam in, maar sms-jes kan ik prima ontvangen tot nu toe, dus kom maar op allemaal.