Afscheid Hanoi & Vietnam

Op onze laatste dag bezochten we het museum van Ethnology in Hanoi. Dit museum is gewijd aan de 53 minderheidsgroeperingen die in Vietnam wonen, hun gewoonten kleding en huizen. Een aantal ervan hebben we onderweg gezien. Om alvast in de stemming te komen namen we de lokale bus ipv een taxi, in de bus kun je ook leuk mensen kijken tenslotte.
's middags banjerden we nog door de oude wijk, waar iedere straat zijn eigen ambacht heeft.













Dit winkeltje staat in de bamboestraat, waar van alles gemaakt van bamboe te koop is.

Nog eenmaal een lekker bordje noedels en dat was dan weer Vietnam.
Waar zullen we de volgende keer heengaan?

Hanoi revisited

Voor de laatste 2 nachten hebben we een comfortabel hotel uitgezocht midden in de oude binnenstad van Hanoi.Via internet een stadswandeling gedownload en bij gebrek aan een printer met de iPad aan de wandel. Zo'n stadswandeling brengt je altijd op onvermoede plekjes. Hanoi kent al eeuwen een gevelbelasting, de huizen zijn daardoor heel smal, maar hoog en diep, zogenaamde buishuizen. Er zijn nog een aantal mooie bewaard gebleven, die in gebruik zijn als gemeenschapshuis: tempel, school, buurthuis ed.








Daardoor liepen we per ongeluk binnen bij de toneel-uitvoering van de plaatselijke kleuterschool, heel schattig.

Daarna deden we zo goed ons best om de laatste Dongs op te maken dat we opnieuw moesten pinnen.
We gaven ze niet uit aan de rijstwijn die op smaak is gebracht met allerlei spannende beesten, maar aan fotoapparatuur en kleding 'Made in Vietnam'.

We sloten af met een bezoekje aan de kapper. Met de krullen van Ron hadden ze wat moeite, maar met mijn Vietnamees stijle haar wisten ze wel raad.

Wassen, hoofdmassage, knippen en als klapstuk een föhnact voor 2 personen.

Bai Tu Long Bay

We hebben een Halong Bay tour uitgezocht waarbij wat meer te doen dan alleen op de boot zitten. Na Halong Bay gingen we ook naar Bai Tu Long Bay, wat een stukje noordelijker ligt. Iets minder spectaculair qua rotsen, maar ook heel mooi en voordeel is dat er geen andere toeristenboten zijn. We sliepen in een homestay op het eilandje Quan Lan Island, met 500 inwoners. Het komt pas tot leven in de zomer als de Vietnamezen hier komen voor een strandvakantie. Zowel in Halang Bay als in Bai Tu Long Bay hebben we kayak gevaren, echt heel leuk. Op het eiland hebben we nog een fietstocht gemaakt. Daarna weer 2,5 uur varen terug naar het vaste land en dan nog 3 uur met een busje naar Hanoi. Een leuke afwisselende trip.

Halong Bay

Vanuit Lao Cai bracht de nachttrein ons in 8 uur naar Hanoi. Om 6 uur st onder we voor het reisbureau waar we de trip naar Halong Bay geboekt hadden, dat ging pas om 7:30 uur open, dus eerst maar ergens een kom noedelsoep (met eend dit keer) en een kop koffie gehaald.
Het was nog drie uur met een busje naar Halong Bay, dat op de wereld erfgoed lijst staat. Het is een bijzonder natuurgebied waar karstrotsen stijl oprijzen vanuit zee. We hebben een drie daagde trip gekozen die een beetje buiten het drukke toeristenverkeer blijft. Het valt reuzekerel de drukte. Tegen het eind van de middag kwam de mist opzetten.
De bruine boten die iedereen kent van de plaatjes worden momenteel in rap tempo allemaal wit geschilderd. Een tijdje terug gebeurde hier een ongeluk, waarop de overheid besloot dat: 1- wit veiliger is dan bruin / 2- wit de geesten gunstiger stemt? Welke versie ook waar is, het ziet er niet uit. We hebben een klein leuk groepje van nog twee Nederlanders en 2 Fransen. Dus alle ruimte op de (witte) boot waar we vanavond ook slapen.

Laatste dag in Noord Vietnam

 
We besloten onze rondreis in het noorden van Vietnam met een bezoek aan de zondagsmarkt in Bac Ha, 100 km noordoostelijk van Sapa. Hier verkopen de locals alles wat ze zoal te verkopen hebben, van groente tot paarden, buffels, varkens en zangvogeltjes. Ze zijn veelal gekleed in de lokale dracht wat een kleurrijk beeld oplevert. We hebben ons laten vertellen dat ze ook nogal ruiken, maar wij roken niets bijzonders misschien omdat we zelf ook allang niet meer brandschoon zijn.
Na het bezoek aan de markt maakten we nog een wandelding en daarna gingen we naar Lao Cai. Verder in Vietnam kunnen we niet, want aan de overkant van de rode rivier, die l angs de stad loopt ligt China. De nachttrein naar Hanoi vertrekt om 21 uur. We zijn gedropt bij een restaurantje waar we een hapje hebben gegeten en nu wachten tot het tijd is om naar de trein te gaan.

Trekking Sapa

 
Naar Sapa kom je voor een trekking en vanwege de vele etnische minderheidsgroepen die hier in de buurt wonen. De ultieme trekking is de beklimming van de meer dan 3000 meter hoge berg Fransipan, maar dat is voor mensen met onze conditie niet weggelegd, dus beperkten we ons tot een dagje kuieren door de Sapa Vallei met een gids, een Hmong meisje van 21. Naast de gids liepen een groot deel van de weg ook ook 2 dames mee met in hun manden wat mooie prullaria die ze aan ons hoopten te slijten. We hadden geen belangstelling dus ze liepen 5 km voor niets, aiai dat is pech.
We hadden geluk dat het vrij rustig was, want het is nog geen hoogseizoen en op zaterdag gaan veel toeristen naar een plaatselijke markt, anders is het hier file lopen.
Sommige stukken waren behoorlijk stijl en glibberig door de recente regen, vandaag was het weer prima, heldere perioden en laaghangende wolkenflarden wisselen elkaar continu af, typerend voor het weer hier in de lente. Onderweg prachtige vergezichten en vooral ook veel mensen gefotografeerd. Als beloning voor deze inspanning hebben we onszelf verwend met een voetmassage van 3 kwartier in zo'n luie relaxstoel, heerlijk!
Vanaf morgen wschl een paar dagen geen verslag ivm gebrek aan internet in de nachttrein naar Hanoi en de boot in Halong Bay.

Vinexwijk in Vietnam

 
Na een matige nacht in het smerigste hotel van de reis vertrokken we naar Sapa. In het hotel geen ontbijt, dus nam de chauffeur ons mee voor een echt vietnamées ontbijt. Rijstevelletjes met een mengsel van uienschillen, gefruite uitjes en iets onbekends. Dat moest je dan soppen in een pittig soepje met geroosterd vlees. Heel apart. Onderweg naar Sapa kregen we de indruk dat we naar een verdwijnende leeftijd kijken hier in noord Vietnam. In de provincie nog traditionele huizen van bamboe op palen en mensen in de mooi kleding die we kennen van de plaatjes. Maar hoe dichter je bij de 'ontwikkelde' wereld komt, hoe meer wegenbouw, hoe meer betonnen huizen en hoe minder klederdracht. Op de eerste foto een soort etnische vinexwijk, netjes in een rijtje en kennelijk vers gebouwd. Lijkt in niets op de traditionele dorpjes maar in ieder geval geen beton. In Sapa zijn de traditioneel geklede dames niet de leuke giegelmeiden uit de provincie, maar irritante verkoopsters. Stemt tot nadenken. Wie is beter af, de theepluksters met hun zware werk, of de verkoopsters van prullaria die door ons als irritante vliegen behandeld worden? Het toeristische karakter van Sapa heeft ook een positieve kant, een heerlijke hotelkamer en veel keus in restaurantjes met lekker eten. Daar waren we wel weer even aan toe. Vanmiddag hebben we zelfs als eersten een kersverse cache gescoord in Sapa. Jeeehhh

Rijstvelden

 
Vanmorgen in eerste instantie weer wolken en mist, maar gelukkig klaarde het onderweg op en brak de zon door. Dus vandaag zagen we de mooie panorama's wel. De tocht voerde vandaag over 2 passen naar het dorpje Mu Cang Chai. De omgeving hier staat vooral bekend om zijn prachtige rijstterrassen. Er wordt momenteel druk rijst geplant. Na Thailand is Vietnam de grootste rijstexporteur ter wereld, alles gaat met de hand en met waterbuffels
Onderweg zagen we mensen van verschillende etnische minderheden, vooral de Thay en de zwarte Hmong. Wat opvalt is dat de vrouwen hier nog echt in traditionele dracht lopen, maar de mannen niet. Of hadden die altijd al een gewone lange broek en plastic slippers?
Mu Chang Chai is nog minder toeristisch, er zijn er 2 (wij dus). Geen terrasjes en als er al eethuisjes zijn dan hebben ze geen leesbare kaart. Hier spreekt niemand Engels (alleen namen van nl voetballers als ze horen waar we vandaan komen, en niet eentje maar een hele rits).
We zijn dus afhankelijk van de chauffeur om wat te eten te krijgen. Is gelukt gewoon aanwijzen in de keuken. Slapen doen we ook echt Vietnamees, op een keihard matras.
Ohh wat zal dat bed straks thuis weer lekker liggen.