Afscheid Hanoi & Vietnam

Op onze laatste dag bezochten we het museum van Ethnology in Hanoi. Dit museum is gewijd aan de 53 minderheidsgroeperingen die in Vietnam wonen, hun gewoonten kleding en huizen. Een aantal ervan hebben we onderweg gezien. Om alvast in de stemming te komen namen we de lokale bus ipv een taxi, in de bus kun je ook leuk mensen kijken tenslotte.
's middags banjerden we nog door de oude wijk, waar iedere straat zijn eigen ambacht heeft.













Dit winkeltje staat in de bamboestraat, waar van alles gemaakt van bamboe te koop is.

Nog eenmaal een lekker bordje noedels en dat was dan weer Vietnam.
Waar zullen we de volgende keer heengaan?

Hanoi revisited

Voor de laatste 2 nachten hebben we een comfortabel hotel uitgezocht midden in de oude binnenstad van Hanoi.Via internet een stadswandeling gedownload en bij gebrek aan een printer met de iPad aan de wandel. Zo'n stadswandeling brengt je altijd op onvermoede plekjes. Hanoi kent al eeuwen een gevelbelasting, de huizen zijn daardoor heel smal, maar hoog en diep, zogenaamde buishuizen. Er zijn nog een aantal mooie bewaard gebleven, die in gebruik zijn als gemeenschapshuis: tempel, school, buurthuis ed.








Daardoor liepen we per ongeluk binnen bij de toneel-uitvoering van de plaatselijke kleuterschool, heel schattig.

Daarna deden we zo goed ons best om de laatste Dongs op te maken dat we opnieuw moesten pinnen.
We gaven ze niet uit aan de rijstwijn die op smaak is gebracht met allerlei spannende beesten, maar aan fotoapparatuur en kleding 'Made in Vietnam'.

We sloten af met een bezoekje aan de kapper. Met de krullen van Ron hadden ze wat moeite, maar met mijn Vietnamees stijle haar wisten ze wel raad.

Wassen, hoofdmassage, knippen en als klapstuk een föhnact voor 2 personen.

Bai Tu Long Bay

We hebben een Halong Bay tour uitgezocht waarbij wat meer te doen dan alleen op de boot zitten. Na Halong Bay gingen we ook naar Bai Tu Long Bay, wat een stukje noordelijker ligt. Iets minder spectaculair qua rotsen, maar ook heel mooi en voordeel is dat er geen andere toeristenboten zijn. We sliepen in een homestay op het eilandje Quan Lan Island, met 500 inwoners. Het komt pas tot leven in de zomer als de Vietnamezen hier komen voor een strandvakantie. Zowel in Halang Bay als in Bai Tu Long Bay hebben we kayak gevaren, echt heel leuk. Op het eiland hebben we nog een fietstocht gemaakt. Daarna weer 2,5 uur varen terug naar het vaste land en dan nog 3 uur met een busje naar Hanoi. Een leuke afwisselende trip.

Halong Bay

Vanuit Lao Cai bracht de nachttrein ons in 8 uur naar Hanoi. Om 6 uur st onder we voor het reisbureau waar we de trip naar Halong Bay geboekt hadden, dat ging pas om 7:30 uur open, dus eerst maar ergens een kom noedelsoep (met eend dit keer) en een kop koffie gehaald.
Het was nog drie uur met een busje naar Halong Bay, dat op de wereld erfgoed lijst staat. Het is een bijzonder natuurgebied waar karstrotsen stijl oprijzen vanuit zee. We hebben een drie daagde trip gekozen die een beetje buiten het drukke toeristenverkeer blijft. Het valt reuzekerel de drukte. Tegen het eind van de middag kwam de mist opzetten.
De bruine boten die iedereen kent van de plaatjes worden momenteel in rap tempo allemaal wit geschilderd. Een tijdje terug gebeurde hier een ongeluk, waarop de overheid besloot dat: 1- wit veiliger is dan bruin / 2- wit de geesten gunstiger stemt? Welke versie ook waar is, het ziet er niet uit. We hebben een klein leuk groepje van nog twee Nederlanders en 2 Fransen. Dus alle ruimte op de (witte) boot waar we vanavond ook slapen.

Laatste dag in Noord Vietnam

 
We besloten onze rondreis in het noorden van Vietnam met een bezoek aan de zondagsmarkt in Bac Ha, 100 km noordoostelijk van Sapa. Hier verkopen de locals alles wat ze zoal te verkopen hebben, van groente tot paarden, buffels, varkens en zangvogeltjes. Ze zijn veelal gekleed in de lokale dracht wat een kleurrijk beeld oplevert. We hebben ons laten vertellen dat ze ook nogal ruiken, maar wij roken niets bijzonders misschien omdat we zelf ook allang niet meer brandschoon zijn.
Na het bezoek aan de markt maakten we nog een wandelding en daarna gingen we naar Lao Cai. Verder in Vietnam kunnen we niet, want aan de overkant van de rode rivier, die l angs de stad loopt ligt China. De nachttrein naar Hanoi vertrekt om 21 uur. We zijn gedropt bij een restaurantje waar we een hapje hebben gegeten en nu wachten tot het tijd is om naar de trein te gaan.

Trekking Sapa

 
Naar Sapa kom je voor een trekking en vanwege de vele etnische minderheidsgroepen die hier in de buurt wonen. De ultieme trekking is de beklimming van de meer dan 3000 meter hoge berg Fransipan, maar dat is voor mensen met onze conditie niet weggelegd, dus beperkten we ons tot een dagje kuieren door de Sapa Vallei met een gids, een Hmong meisje van 21. Naast de gids liepen een groot deel van de weg ook ook 2 dames mee met in hun manden wat mooie prullaria die ze aan ons hoopten te slijten. We hadden geen belangstelling dus ze liepen 5 km voor niets, aiai dat is pech.
We hadden geluk dat het vrij rustig was, want het is nog geen hoogseizoen en op zaterdag gaan veel toeristen naar een plaatselijke markt, anders is het hier file lopen.
Sommige stukken waren behoorlijk stijl en glibberig door de recente regen, vandaag was het weer prima, heldere perioden en laaghangende wolkenflarden wisselen elkaar continu af, typerend voor het weer hier in de lente. Onderweg prachtige vergezichten en vooral ook veel mensen gefotografeerd. Als beloning voor deze inspanning hebben we onszelf verwend met een voetmassage van 3 kwartier in zo'n luie relaxstoel, heerlijk!
Vanaf morgen wschl een paar dagen geen verslag ivm gebrek aan internet in de nachttrein naar Hanoi en de boot in Halong Bay.

Vinexwijk in Vietnam

 
Na een matige nacht in het smerigste hotel van de reis vertrokken we naar Sapa. In het hotel geen ontbijt, dus nam de chauffeur ons mee voor een echt vietnamées ontbijt. Rijstevelletjes met een mengsel van uienschillen, gefruite uitjes en iets onbekends. Dat moest je dan soppen in een pittig soepje met geroosterd vlees. Heel apart. Onderweg naar Sapa kregen we de indruk dat we naar een verdwijnende leeftijd kijken hier in noord Vietnam. In de provincie nog traditionele huizen van bamboe op palen en mensen in de mooi kleding die we kennen van de plaatjes. Maar hoe dichter je bij de 'ontwikkelde' wereld komt, hoe meer wegenbouw, hoe meer betonnen huizen en hoe minder klederdracht. Op de eerste foto een soort etnische vinexwijk, netjes in een rijtje en kennelijk vers gebouwd. Lijkt in niets op de traditionele dorpjes maar in ieder geval geen beton. In Sapa zijn de traditioneel geklede dames niet de leuke giegelmeiden uit de provincie, maar irritante verkoopsters. Stemt tot nadenken. Wie is beter af, de theepluksters met hun zware werk, of de verkoopsters van prullaria die door ons als irritante vliegen behandeld worden? Het toeristische karakter van Sapa heeft ook een positieve kant, een heerlijke hotelkamer en veel keus in restaurantjes met lekker eten. Daar waren we wel weer even aan toe. Vanmiddag hebben we zelfs als eersten een kersverse cache gescoord in Sapa. Jeeehhh

Rijstvelden

 
Vanmorgen in eerste instantie weer wolken en mist, maar gelukkig klaarde het onderweg op en brak de zon door. Dus vandaag zagen we de mooie panorama's wel. De tocht voerde vandaag over 2 passen naar het dorpje Mu Cang Chai. De omgeving hier staat vooral bekend om zijn prachtige rijstterrassen. Er wordt momenteel druk rijst geplant. Na Thailand is Vietnam de grootste rijstexporteur ter wereld, alles gaat met de hand en met waterbuffels
Onderweg zagen we mensen van verschillende etnische minderheden, vooral de Thay en de zwarte Hmong. Wat opvalt is dat de vrouwen hier nog echt in traditionele dracht lopen, maar de mannen niet. Of hadden die altijd al een gewone lange broek en plastic slippers?
Mu Chang Chai is nog minder toeristisch, er zijn er 2 (wij dus). Geen terrasjes en als er al eethuisjes zijn dan hebben ze geen leesbare kaart. Hier spreekt niemand Engels (alleen namen van nl voetballers als ze horen waar we vandaan komen, en niet eentje maar een hele rits).
We zijn dus afhankelijk van de chauffeur om wat te eten te krijgen. Is gelukt gewoon aanwijzen in de keuken. Slapen doen we ook echt Vietnamees, op een keihard matras.
Ohh wat zal dat bed straks thuis weer lekker liggen.

Aardverschuiving

Na vertrek uit de homestay reden we de bergen weer in en helaas al snel weer in de mist. Na een half uurtje stonden we ook nog in de file. Oorzaak was een stuk berg dat over de weg heen gevallen was, je zal die blokken op je kop krijgen, 2 mensen overleefde het niet. Dan liever in de file. Drie grote graafmachines waren druk bezig het puin weg te scheppen en een doorgang te maken. Na een uurtje konden we verder, via een piepklein pontje over een stuwmeer (dat oranje is mais) weer door de bergen (gelukkig wat meer uitzicht) naar een slaperig provinciestadje Nghia Lo. Staat in geen enkele reisgids. De grootste bezienswaardigheid waren wij.
De Hmong meisjes moesten erg lachen om ons en wilde heel graag op de foto
In de mand van het meisje zitten kippen.

Homestay Mai Chau

Gisteravond in een uurtje van Hue naar Hanoi gevlogen, toch aangenamer dan 14 uur nachttrein.We overnachten weer in de homestay in Hanoi bij Thuy, die ook onze 6 daagse rondreis door het noorden geregeld heeft. Vanmorgen vertrokken we met een Jeep over een pas naar Mai Chau, een dorp waar een van de vele etnische minderheden, de White Thay wonen. Van de bergen zagen we niet veel, die waren in mist gehuld. 

 

De Homestay is aan de rand van de rijstvelden. Ons bedje bestaat uit dunne matrasjes met wat beddengoed in een houten huis op palen. Aangezien het nogal koud is hebben we inmiddels alles wat we bij ons hebben over elkaar aangetrokken. Lottes verjaardag hebben we gevierd met een flesje vietnamese wijn uit Dalat, dat helpt ook om het warm te houden. Straks worden we nog getrakteerd op plaatselijke zang, en dan naar ons koude nest, brrrr.

Citadel Huê

Voor onze laatste dag Huê stond een bezoek aan de ommuurde keizerlijke stad op het program.
De citadel was tot de jaren 40 van de vorige eeuw het centrum van de keizerlijke macht in Vietnam. Die macht stelde al lang niet meer veel voor, want de echte macht was in handen van de Fransen. De keizers en hun omvangrijke familie leiden een prettig leven tussen de muren waar het ze aan niets ontbrak. In 1947 legde een brand een deel van het complex plat. Een aantal gebouwen zijn gerestaureerd en het is er een oase van rust.
Vanavond vliegen we naar Hanoi en morgen starten we onze trip in het noorden.

Fietstocht Hue

Met Kees, een kennis van een kennis maakten we vandaag en fietstocht rondom Hue. Kees die hier zeker drie maanden per jaar woont heeft veel inside informatie. Na een paar heel warme dagen is het vandaag wat miezerig en koeler, prima weer om te fietsen. 

We fietsten naar een rijstmuseum,
Ik maakte een nieuwe vriendin, en we aten bij een straatrestaurantje van een doofstomme kok een plaatselijke specialiteit. Ik doe veel nieuwe kook ideeën op om straks uit te proberen met onze nieuwe eetstokjes.

Daarna fietsten we naar een cache bij een arena voor olifant-tijger gevechten. Gelukkig niet niet meer in gebruik.

Keizerstomben bij Hue

Hue was lang de hoofdstad waar de keizers woonden. Vroeger hadden ze veel macht, maar onder het koloniale bewind warm ze meer een soort strofiguren.

Geld hadden ze in ieder geval zat. Rondom Hue zijn nog een aantal indrukwekkende keizersgraven te vonden. De boeddhisten zijn de dood als een overgangsfase waarin de dode hetzelfde nodig heeft als de levenden. De Keizers bouwden dan ook als graf complete paleizen in prachtige parken. Ze woonden er vaak ook al voor hun dood, compleet met vrouwen, concubines en bedienden. We voeren er naar toe over de Parfumrivier met een drakenboot. Informatief dagje.

Open tour bus van Hoi An naar Hue

Je hoort iedereen altijd over de open tour bussen in Vietnam. Een soort hop on /hop off systeem speciaal voor toeristen. Dus die wilde we ook eens proberen. Je zit als het ware in een kuipje in een stoel die heel ver naar achteren kan over de benen van degene die achter je zit heen waardoor je het idee hebt dat je ligt (zie foto). Best comfortabel, goedkoop maar niet snel, de bus werd regelmatig ingehaald door scooters
Nu zijn we in Hue, in een balzaal van een kamer in het Why Not hotel. Hue was vroeger de keizerlijke hoofdstad van Vietnam er is in en naast de ommuurde binnenstad met het keizerlijke paleis zijn er in de omgeving ook en aantal tombes te bezoeken. Genoeg te doen.

Fietsen over het platteland

We wilden graag fietsen in Vietnam en vandaag was het zover. Met een lekker fietsje over kleine weggetjes peddelen. De kunst was niet om te vallen want zo langzaam ging het. Dan merk je weer eens wat een fietsland Nederland is, Australiërs bv kunnen er echt niks van.

 We stopten heel vaak bij allerlei kleine bedrijfjes, een botenbouwer, een houtsnijder, ijsfabriekje, mattenwevers en koekeloerden bij allerlei huizen naar binnen. Als klap op de vuurpijl hebben we ook nog in een mandbootje geroeid. Ging ons niet eens slecht af!
Het was behoorlijk warm, maar op de fiets is dat prima uit te houden. Heerlijk laatste dagje in Hoi An.

My Son (zeg Mi Son)

Vlak bij Hoi An ligt een tempelcomplex gebouwd door de Cham koningen tussen de 8e en de 18e eeuw. In de Vietnamoorlog gebruikten de Vietcomm het als schuilplaats, reden voor de Amerikanen om de boel aan puin te schieten. Er resten nog een paar tempels en Franse archeologen zijn druk doende om te redden wat er te redden valt. Het was mooi, maar bij Angkor Wat in Cambodja valt dit alles in het niet. Het was vandaag verbrandweer en in Hoi An liepen heel wat rooie koppies rond. Ik heb tijdens het happy hour een nieuwe cocktail ontdekt, de 'Jungle Jane'.

We aten aan de rivier met Duitse vrienden en bewonderden de lampion winkeltjes die er vooral 's avonds heel sfeervol uitzien.

Begrafenis in Hoi An

  

In Danang stonden de taxichauffeurs ons bij het station al op te wachten, dus vervoer naar het 30 km verder gelegen Hoi An was geen probleem. Onderweg stopten we bij de marmerbergen, waar een pagode half in de rotsen is gebouwd.

In Hoi An lieten we ons afzetten bij een hotel dat we via internet uitgezocht hadden, het barst hier van de hotels met lege kamers dus ook dat was geen probleem.

De oude binnenstad van Hoi An staat op de Unesco wereld erfgoed lijst, waardoor er geen ontsierende nieuwbouw is, maar prachtige oude houten huizen, wel met alleen maar souvenierwinkeltjes, restaurants en hordes toeristen, maar daar kijken we gewoon doorheen.

Al wandelend stuiten we op een begrafenisstoet. De kist werd net het huis uitgedragen en onder regie van de geestelijke met baard op de schouders gehesen. Aan het eind van de straat werd de kist en het gezelschap in busjes gehesen en vertrok de stoet naar ... ergens. Jammer dat je op de foto's het indrukwekkende tromgeroffel niet hoort.

In en rond Hoi An is genoeg te beleven, dus we blijven hier drie nachten. Het is ook nog eens lekker weer, graad of 25.

All inclusive

Aangezien er maar één overnachtingsplek is op Whale Island en geen restaurantjes is het hier all inclusive met het eten, en niet verkeerd zoals je ziet.

Dit zijn de fresh springrolls, rijstvelletjes gevuld met sla, groente witte noedels en iets hartigs (kip, garnalen, tofu). Dat dip je dan in een sausje.



Vandaag scheen af en toe de zon en hebben we gewandeld en gezwommen. Om 4 uur terug naar het vaste land waar we vanavond om 10 uur de nachttrein naar Hoi An nemen.

Wind en wandelen

Ook vandaag geen zon, maar windkracht 5, we werden letterlijk ons bed uitgeblazen. Gelukkig hebben we leuk gezelschap van Jutta und Lupo een ouder Duits echtpaar. Met hen maakten we een heerlijke wandeling over het eiland en tafelen we heel gemutlich. Het plekje waar wij zitten is paradijselijk en schoon, de rest van de kustlijn is bedekt met vooral plastic afval dat hier door de wind aan land wordt geblazen. Het barst hier van de vlinders en die hadden we vast niet gezien als we aan het strand hadden gelegen. En zo heeft ieder nadeel weer zijn voordeel ;-)

Nachttrein naar Nha Thrang en bootje naar Whale Island

Om 20 uur (stipt!) vertrokken we met de nachttrein vanuit Saigon. We hadden twee benedenbedjes en bovenin lagen een Vietnamese moeder en haar dochtertje. Die waren heel stil dus we konden lekker slapen, kedekedeng.

Om 5 uur in de morgen kwamen we aan in Nha Trangh, waar een taxibusje ons naar de boot naar het eiland bracht. Bamboehutje op het strand en niks anders te doen dan luieren, lezen en eten. Uitrusten dus en eindelijk geen brommers meer. Als de zon nou nog gaat schijnen.... Voorlopig waait het vooral, maar dankzij iPad en eReader hebben we zat te lezen.

Cu Chi tunnels

 
Het bewijs is geleverd ook wij zijn ín de tunnels geweest!
De Cuchi tunnels liggen in de buurt van Saigon. De Vietnamese Communisten die streden tegen de Amerikanen bewerkte gewoon het land, maar zodra er gevaar dreigde gingen ze ondergronds in een netwerk van 250 km, met het handje uitgegraven tunnels. Veel anders bleef ze niet over, want met het gif Agent Orange en met napalm was de Mekong door de Amerikanen ontbladerd en platgebrand. De Vietcong verdedigde zich met middeleeuwse maar zeer effectieve methoden als mensenvallen met scherpe bamboe staken .
Het is supertoeristisch, maar geeft toch een stukje beeld wat hier gebeurd is in onze tienertijd.
Het weer is warm en bewolkt met gisteravond een onweersbui. We hopen op wat meer zon nu we vanavond met de nachttrein naar Whale Island, onze strand bestemming vertrekken.

Drijvende markt

De Mekong Delta is door de rivier(klei) een heel vruchtbaar gebied. Er groeit en zwemt van alles dat geoogst gevangen en verhandeld wordt. Dat gebeurt in de vroege ochtend op de drijvende markt. De verkopers hebben een paal op hun boot waarin bovenin hetgeen hangt wat ze te koop hebben, voor deze boot was dat dus een kool, voor andere een ananas, kokosnoot, pompoen, noem maar op. De kopers boten zijn te herkennen aan een mand op het dak.
Wij tjokten daar tussendoor in ons toeristenbootje. Een echte markt waar boeren hun waar direct zonder tussenhandel aan de man brengen. Geen toeristenzooi te koop zoals bij de drijvende markt in Bangkok wat allang geen echte markt meer is.
Na dit vroege boottripje (6 uur op pad) ontbijt en terug naar Saigon. We besloten het Oorlogsmuseum met al zijn verschrikkelijke beelden maar over te slaan en onszelf te laten verwennen met een full body massage. Wat kunnen die kleine Aziatische dames dat toch ontzettend goed!

Mekong Delta

2-daagse tocht door de Mekong Delta, vanuit Saigon eerst met een bus en daarna met een houten motorboot door de kanaaltjes van de Mekong. De gids vertelde dat mensen uit de Mekong Delta graag praten en voegde daad bij woord. We zijn dan ook heel wat wijzer geworden over het leven hier. De delta heeft last van overbevolking, zoet watertekort door de dammen die de Chinezen bouwen in aanvoerende rivieren, water-overlast van zout water door de stijgende zeespiegel, waartegen ze zelf dijken moeten bouwen (met hulp van... de Dutch). Dat betekent dat de mensen de rivieroevers moeten gaan verlaten. Bijna niet voor te stellen.
We bezochten alle toeristenatracties, de kleine fabriekjes voor gepofte rijst, rijstpapier, rijstwijn, snoep, een plaatselijke markt. Een deel van de route legden we af in een Sampan (zie foto).

We zijn nu in Can Tho, een grote stad in de Mekong Delta. Van hier kun je met de boot naar Cambodja over de Mekong. Het verschil met Cambodja qua ontwikkeling van dit gebied is werkelijk enorm. Al die ambachten hebben we in Cambodja gezien zoals het hier wschl. 20 jaar geleden was. Geen geasfalteerde wegen, geen stroom, alles met de hand en heel kleinschalig.
Aardige mensen ontmoet in ons toergroepje. Een heerlijk ontpannen dagje, zo in de boot. .

Ho Chi Minh City

We lieten Hanoi in de regen achter en vlogen vandaag naar Saigon, oftewel Ho Chi Minh stad, genoemd naar de grote communistische leider. Van 13 naar 38 graden, piew... In een halve dag de stad doorkruist eindelijk op teenslippers. Alle belangrijke gebouwen gezien, Hotel de Ville, het Rex hotel, Caravelle hotel, Reunification Palace, Notre dame, postkantoor etc. Het War remnant museum bewaren we voor later, moet nogal heftig zijn.
Deze stad is zo mogelijk nog drukker dan Hanoi, hier zitten we midden in het centrum. Franse invloed zeer duidelijk merkbaar (stokbroodjes jeehh)

Ron is jarig!

Ron zijn 60e verjaardag hebben we gevierd met een lekker ontbijten in 'Koto' een straatkinderen project restaurant. Geen streetfood zoals je ziet. Daarna bezochten we de tempel of literature, de universiteit vroeger. Van de 6000 studenten behaalden maar 8 het volledige diploma, way to go Confucius.


We verplaatsten ons vandaag op de fiets, de andere toeristen vonden ons 'very brave'! Vanavond vieren we verder in het Waterpuppet theatre gevolgd door een lekker etentje. Verjaardagswensen via Facebook komen niet aan, dat is nl geblokt is in Vietnam.

Als je haar maar goed zit

Onze dag in Hà Nôi heeft ons twee dingen geleerd over de Vietnamezen. Ze gaan voor niemand aan de kant, en het is belangrijk dat je haar goed zit, vooral voor de boy's. Ongeveer iedere tweede winkel is een kapperszaak, vooral gefrequenteerd door de heren.
Verder museum bezocht waar de nationale trots 'Ho Chi Min' werd geëerd en lekker rondgedwaald door de stad. Oversteken kunnen we al als de Vietnamezen, we gaan voor niemand aan de kant, gewoon doorlopen!

Eten op straat in Hà Nôi

Na veel vertraging toch aangekomen via Hong Kong in Hà Nôi, maar wel knap verreisd. De Homestay ligt een beetje buiten het centrum en was van het type 'waar zijn we nou weer terecht gekomen'. Geen toerist te zien in deze buurt, wel veel brommertjes die door de hele nauwe straatjes tuffen.

Omdat we geen zin hadden in eten heeft onze gastvrouw Thuy ons op straat geparkeerd bij een soepkraampje. Slurpend soep eten met stokjes! We zitten gelijk in het straatleven, wel leuk zo niet toeristisch achteraf. Vanavond vroeg naar bed en morgen de stad verkennen.