Cachen in de Vercors

Op de camping in Gresse de Vercors loopt iedereen op stoere bergschoenen. Wij hebben ook de schijn opgehouden met door met rugzak en stokken te vertrekken van de camping. Hadden we ook wel nodig want je ontkomt hier niet aan klimmen en klauteren. Zelfs een cache die stond beschreven als een 'petit ballade' bleek in de 2,5 km een stijging van 350 meter in te houden. Dat is zweten hoor! Een aantal caches leiden ons weer naar mooie plekjes, zoals deze hangbrug over de rivier de Drac. Schitterend!!

De skipistes

We staan hier prachtig in Gresse-en-Vercors met uitzicht op de skipistes. Mooi wandelgebied en allemaal bien ballisé wat nog wel eens anders is in Frankrijk. De GPS-topokaart is ook heel prettig. Gister onweer harde wind en een temperatuursval waardoor we weer eens een lange broek en sokken aan moeten. Geen omvallende bomen hier gelukkig.
De wandeltocht van vandaag ging via een stijle klim tot op het eindpunt van de sleeplift. Daarvandaan hadden we graag omlaag geskied nu moesten we aan de andere kant via een nog stijler bospad naar beneden glibberen. Maar mooi is het wel.

Alles nog okay

Na een nacht op veldbedden in de crisisopvang terug naar camping wat een ravage. Wegwezen hier.

Windhoos over de camping

Terwijl wij lekker een middeleeuws biertje zaten te drinken in Cremieu barste het noodweer los. Tijdens het wandelen daarna verbaasden we ons wel over de vele takken over de weg. Terug bij de camping bleek die afgesloten door de brandweer. We mochten onder begeleiding wat spullen uit onze gelukkig ongedeerde caravan halen. De tenten hingen in de bomen en op het dak. Na lang wachten en eten van het rode kruis gaan we nu naar de noodopvang in een sporthal. Niet iedereen is zo fortuinlijk er zijn ook doden, heel triest en onwerkelijk.

Au bord de Loue

Vrijdag om 12 uur vertrokken zaten we om 5 uur tussen de wijnvelden in Duitsland te genieten van het plaatselijke edele vocht. 
De volgende dag via de Elzas naar de Jura en zondagmorgen volgens plan verder naar het zuiden. Maar waarom verder rijden als het om 10 uur al 30 graden is. Dus bij het eerste bordje camping van de weg af en zo belanden we op de municipal in Quingey. Daar deelden we een riante plek aan de rivier en onder de platanen met moedereend en zeven jonkies. Naast de camping de kanoverhuur dus maandag lekker 16 km gekanoëd over de Loue. Dinsdag een eindgewandeld dus onze spieren komen weer in de vakantiestand. Tussendoor gelezen, gaat prima op de IPad, geluierd en gezwommen (hoezo baignade interdit, die eenden doen het ook). In de Jura wordt een weeromslag verwacht, kan ook niet anders bij 37graden, dus we gaan toch maar een stukje naar het zuiden.